รู้ไหมว่าชั้นเกลียดอะไรที่สุดในนิวยอร์ค ไอ้พวกห่าซอมบี้เนี่ย ไม่แน่ใจว่ามันเริ่มได้ไง หรือว่ามันกระจายได้ยังไง เพราะแกหลับไง!-คนแปล แต่มันกระจายเร็วมาก…เหมือนเหา….หรือแฟนOne direction… ถ้าเป็นหนังฮอลลีวู้ด เราควรจะตื่นมา แล้วตกหลุมรักกับ Sandra Bullock..ไม่ใช่เจอกับฝูงซอมบี้ที่จ้องจะกินสมอง! “เห้ย ประหยัดกระสุนหน่อยสิ เราเหลือไม่เยอะ” ประหยัด…กระสุน? มันเป็นคอนเซ็ปต์ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน….ไม่เข้าใจ โลกมันเปลี่ยนไปรวดเร็วเหลือเกิน ดูสิพวกเด้กอนุบาลนี่ควรจะได้วิ่งเล่นกลางถนน หรือ ขายพวงมาลัย แต่ตอนนี้เขาต้องมาแต่งตัวเหมือนผู้ร้ายในหมัดเทพเจ้าดาวเหนือ “เห้ย ผมชื่อโจอี้ อยู่ป.5 แล้วน้อง วิลโลว์อยู่ป.3 นั่นคุณย่าขับรถอยู่ (แต่ไม่ใช่ย่าจริงของเรา แต่ด่าเป็นไฟพอกันๆกัน) ส่วนพี่ทหารนี่แรดคลิฟ เราช่วยเขาออกมาก่อนที่หน่วยเขาจะถูกกัดตายไปหมด” แล้วพ่อทหารอีกคนที่โดนกัดนี่จะรอดจนพาเราไปยังที่ตั้งที่ปลอดภัยของเขาได้ไหม ไม่น่าจะนานก่อนเขาจะเริ่มไล่กัดเรานะ “พวกเราก็หวังว่าเขาจะรอดจนถึงตอนนั้น” นิวยอร์คแค่พริบตาเดียว….หายไปหมด “มันไม่ใช่แค่นิวยอร์ค แกไม่ได้ฟังที่คนอื่นเล่ามาเลยรึไง มันเป็นทั้งโลก” อืม…อะไรสักอย่างบอกว่าเขตปลอดภัยของนายที่โดนกัด…มันไม่ปลอดภัยแล้วล่ะ ผมเป็นฮีโร่คนสุดท้ายที่รอดใช่มะ งั้นต้องลงไปเช็คหาผู้รอดตาย เด็กๆตามเดดพูลไป พวกซอมบี้ก็ลุกขึ้นมาเมื่อได้กลิ่นเนื้อคน ขณะที่เด็กๆและเดดพลูกำลังกลับมาที่รถนั่นเอง … Continue reading Night of the Living Deadpool #2