Captain America#1 Marvel Now
แปล กัปตัน อเมริกา มาร์เวล นาว โดย นักแปลรับเชิญ เต้ เจเอสเอ
แมตฮัตตัน ทางตอนใต้ฝั่งตะวันออกปี 1926
มีคู่สามี ภรรยาคู่หนึ่งเหมือนจะมีปากเสียงกัน
??? : ซัลวาดอร์จะพาเราไปที่ถนน ยกเว้นคุณ
??? : อะไรนะ ยกเว้นฉันเหรอ ไปตักทองออกจากรางน่ะเหรอ
??? : คุณต้องไปหางานทำนะ โจเซฟ
Joseph: นี่เธอคิดว่าทุกวันนี้ฉันไม่ทำงั้นเหรอ
??? : มีตึกใหม่ที่เจฟเฟอร์สัน คุณน่าจะ…..
Joseph: หัวหน้าคนงานน่ะเกลียดพวกไอริช จะต้องให้บอกอีกซักกี่รอบเนี่ยฮะ
??? : โลกไม่ได้ต่อต้านคุณซะหน่อย คุณคิดของคุณเอง คุณนี่ชักจะเหมือนพ่อคุณเข้าไปทุก…..
เพลี้ยะ โจเซฟตบหน้าภรรยา
Joseph: ได้ยินที่คุณพูดไหม จะทำร้ายจิตใจผมเหรอ ทำให้ลูกน้องผมคิดว่า ผมเป็นพวกล้าหลัง แล้วกล้าดียังไงผมกับคนพวกนั้น ห้ะ
ใต้โต๊ะมีเด็กชายคนหนึ่งร้องไห้อยู่
เด็กน้อย : ตั้งแต่พวกเรามาถึงประเทศนี้ ทั้งหมดก็ลงที่ผม ทุกสิ่งทุกอย่างลงที่ผมหมดเลย
Joseph: คุณก็แค่มองในสิ่งที่คุณต้องการ Sarah
Sarah: บางที โฟร์แมน น่าจะให้โอกาสคุณ ถ้าคุณไปถึงที่ ไซต์งานในตอนเช้า พร้อมกับ อาการตาสว่าง…
Jopseph ตบหน้า Sarah อีกที
Joseph: จะไปไหนน่ะ เธอ เธอน่าจะไปที่อีกห้องนึงดีกว่านะ ดูอะไรซะ เธอมันพวก เจ้ากี้เจ้าการ
Sarah: ฉันมันพวกเจ้ากี้เจ้าการแล้วไง คุณไปทำงานในตอนเช้า….
Sarah: ฉันเอาจริงนะ
Joseph: โถ่เว้ย Sarah ฉันน่าจะ ฉัน…..
แล้ว Joseph ก็ออกไป Sarah ก็เรียกลูกชายของเธอให้ออกมา
Sarah: ออกมาเถอะ ลูกรัก ไม่เป็นไรแล้ว
เด็กน้อย: ทำไม ซึก(สะอื้น) ทำไมแม่ตอบโต้ละฮะ
Sarah: ลูกต้องฟังให้ดีนะ Steven เพราะว่า….. “ลูกต้องไม่ยอมถอย”
ปัจจุบัน กัปตัน อเมริกา หยุดเครื่องบินลำหนึ่งที่กำลังโหม่งโลก
Cap: คุณมักจะลุกขึ้น อะดรีนาลีนพลุกพล่าน พอที่จะกระแทกให้ตายได้ง่ายๆ อยากได้ความช่วยเหลือ นานพอที ผมจะไม่หมดสติ ความเจ็บปวด แขนซ้ายที่หักเริ่มร้องโอดโอย มันไม่ได้มีกงการอะไรที่จะยึด B-52 ลำนี้ไว้ให้นิ่ง ตอนที่มันจะโหม่งโลกเล้ยยยยย แต่ก็ขอบคุณ อดรีนาลีน
ไอ้บ้านี่เรียกตัวเองว่า GREENSKULL ไปยืมชื่อนี้มาทำให้นึกถึงคนที่ชื่อคล้ายๆกันขึ้นมาตะหงิดๆ (คงหมายถึง REDSKULL) ไอ้บ้านี่มันแพล่มว่า หนทางเดียวที่จะช่วยโลกใบนี้ได้คือ กำจัดมวลมนุษยชาติทั้งหมด
ต้องหยุดแม่อ้วน (B-52) นี่ให้ได้ใน 30 วิ ข้างหน้า หรือไม่งั้น แมตฮัตตันจะเป็นการทดสอบทฤษฎีของไอ้บ้านี่
Greenskull (โหลกเขียว): โว้ว โว้ว เตรียมตัวเตรียมใจไว้ยังจ๊ะ นี่ละของจริง พวก พี่บิ๊กมาแว้วววว พืชเล็กจิ๋วพวกนี้เต็มไปด้วยสารที่ก่อให้เกิดมะเร็งผิวหนังแก่ผิวหนังของตัวเพาะเชื้อ แล้วมนุษย์ จะกลายเป็นดินดีสำหรับพืชพันธ์ของพระแม่จิอา ที่มีชีวิตชีวา
Cap: อาทิตย์นี้ไม่ได้พักเล้ยย แต่นั้นมันก็งานนะ คุณกระตือรือร้น คุณก็เสร็จไว
โหลกเขียว: ช้าไปต๋อย
โหลกเขียว: เอาไปแดกซะ ดีต่อสุขภาพ โหลกเขียวยิงแต่พลาดไปโดนพวกเดียวกัน
เอ๋งงงงงงง
Cap: เสียงหมอนี่ เจ็บปวดรวดร้าว พิสูจน์ได้ว่า งานของพวกนี้คือทำปุ๋ยมนุษย์ ลองนึกดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนเป็นล้านๆคนถ้าคุณ พลาด เสียงกรีดร้องเป็นล้านๆ ต้องเล็ง
เครื่องบินให้ห่างจากผู้คน ไม่มีตัวเลือกที่ดีกว่า ทางซ้าย สามวันหลังจากสู้กับมันที่ปราการอเมซอนของมันผ่านไป
กัปตันคว้าตัวโหลกเขียวไว้
โหลกเขียว: เอามือเผด็จการของแกออกไปน๊า ปล่อยเค้า
Cap: ผมมีแรงกระตุ้นมากพอที่จะทิ้งเขาไปแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง
โหลกเขียว: แกกำลังทำให้โลกสีเขียวใบนี้สกปรกด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกของพวกมนุษย์อยู่นะเฟ้ย
Cap: วันนี้สิ่งที่ถูกที่ควรเป็นข้อผูกมัดที่แข็งกร้าว
โหลกเขียวควักปืนออกมา
โหลกเขียว: ตายซะ พ่ออำนาจบาตรใหญ่
Cap: พวกมันนี่แลไม่ปลื้มความปราณีเลยเนอะ
กัปตันเลยชกหน้าโหลกเขียวให้เป็นของรางวัล
Cap: รางวัลของการหุบปากมันคุ้มกับมือที่หักนี่แหล่ะ
ข้างล่างมีตำมะรวจกำลังเขียนใบเสร็จให้สาวนางนึงอยู่
สาวน้อย: หนูเตรียมตัวดีแล้วนะคะ พี่ตำรวจขา ผู้ชายที่หนูจะไปเจอเขาเนี่ย เขา น่อร้อคอ่ะ
ตำรวจ: น้องไม่คิดจะออกมาให้เร็วๆหล่ะจ้ะ จราจรติดขัดในวันชาติเนี่ยมันจ่าเชื่อกว่าไปดูดอกไม้ไฟนะ น้องเอ้ย
สาวน้อย: ได้โปรดล่ะคะ ถ้าหนูไปสาย หนูคงพลาดโอกาสดีดีก็เขาแน่นอน หาเอาจากแถวเนี้ยมันไม่เหมือนชายที่หล่อล่ำที่ตกลงมาจากฟากฟ้า (ตรงจังหวะกัปตันพอดี) ตำรวจก็หันไปเห็นกัปตันลงมาจากฟ้า
Cap: คุณตำรวจครับ ติดต่อ อเวนเจอร์ ให้ทีครับมีอาวุธชีวะเคมีบนเครื่องบิน
ตำรวจ: เครื่องบิน เครื่องบิน ไหนรึ
Cap: มันอยากที่จะพลาด
แล้วเครื่องบินก็ลงมาพอดี
Cap: จับเขาไว้นะครับ จนกว่าพวกอเวนเจอร์จะมานะครับ ผมสายมากแล้ว
Cap: และผมมีนัดกับเจ้าหน้าที่หน่วย ชิลด์ คนนึง ผู้ที่ไม่ชอบถูกทิ้งให้รอนาน
แฟนสาวคนสวยของกัปตัน Sharon Carter นั่นเอง
Sharon: คุณมาสายนะคะ โชคดีนะคะนี่เป็นวันเกิดคุณ เอ หรือจะให้ฉันตำหนิอะไรคุณดีเนี่ย
Cap: ผมอยากพูดว่า นั่นหล่ะคือเหตุผลที่ดีที่จะตำหนิผมม
กัปตันหมายจะจูจุ๊บที่รักเป็นรางวัล
Sharon: แอร๊ยยย บร้า นั่นจะพยายามเหน็บแนมไปถึงเรื่องอย่างว่าใช่ไหมคะ คุณโรเจอร์
Cap: อืมมม คงงั้นนะ ไม่ดีเหรอจ๊ะ
สองคนกดปุ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าในทันทีทันใด
Sharon: ไม่เลยค่ะ แต่จริงๆแล้วมันยากสำหรับคุณนะคะที่จะทำให้มันมีเสน่ห์มากกว่า อะนี่คะก่อนที่ฉันจะลืม
Cap: ของขวัญ มันคืออะไรรึ
Sharon: กล่องสีสันสวยงามพร้อมกับเซอร์ไพส์ข้างใน คุณต้องมีช่วงเวลาปัจจุบันในเวลาเก่าๆของคุณบ้างนะคะ
Cap: ขอเป็นไฟและความอบอุ่นจากขนแมมมอธก็พอจ่ะ แต่ก็ขอบคุณนะ แต่คุณไม่ต้องให้ก็ได้
Sharon: ไม่ได้ให้ทุกวันนะคะ ที่แฟนของคุณจะอายุ 90 ทำไมคุณถึงนานเกินกำหนดหล่ะคะ
Cap: ดูแลสวนอยู่น่ะ (คงที่สู้กับโหลกเขียวเมื่อกี้)
Sharon: ชิลด์มีสัญญาณของรถไฟใต้ดินเก่าแก่ที่พาท่องเที่ยวในเส้นทางที่ถูกทิ้งไปเมื่อแปดสิบกว่าปีก่อน
Cap: ตอนนี้คุณทำให้ผมรู้สึกแก่ขึ้นนะ
Sharon: ยังมีผลไม้ห้อยอยู่ด้วยนะ
Sharon: เราไม่รู้ว่า เส้นทางนี้ ไปที่ไหนหรือใครรับผิดชอบระบบที่นี้ เร็วๆนี้ แค่เดินก็ถึงแล้ว เหมือนกับว่าสายลับรู้รหัสผ่านที่จะลงมาโดยไม่มีเรื่องอื้อฉาว
Cap: แย่มาก แล้วรหัสผ่านยังใช้ได้ไหม
Sharon: ไม่ลองไม่รู้ ฉันคือ จิม มอร์ริสัน ฉันตายแล้ว
Sharon: เรียบร้อยทางไกลหน่อย มีอะไรกวนใจคุณไหม
Cap: ไม่ค่อยชอบเลย ที่จะไปไหนโดยไม่รู้ที่มาที่ไปน่ะ
Sharon: แล้วทำไมคุณถึงหลีกเลี่ยงที่จะคุยเรื่องเราหล่ะคะ
Cap: ผมยอมรับนะ Sharon ข้อเสนอของคุณทำผมแปลกใจมาก ผู้พิทักษ์ ขอถามในฐานะที่วันนี้เป็นวันเกิดผม
Sharon: ถ้าฉันจะให้คุณถามฉัน ฉันคงอายุเท่าคุณแล้วหล่ะค่ะ แม้แต่นักกลยุทธ์ที่ยิ่งใหญ่ก็ยังไม่รู้อนาคตตัวเองเลยค่ะ ชีวิตคือการเสี่ยง ฉันจะไม่ขอร้องให้คุณเลิกเป็นกัปตัน อเมริกา แต่ฉันอยากใช้ชีวิตกับ สตีฟ โรเจอร์
ยาม: เหลือที่เดียวครับ รถไฟรับแค่คนเดียวแล้วครับ
Cap: งั้นผมไปเอง เดี๋ยวเราค่อยคุยคืนนี้
Sharon: สตีฟ ฉันรั….
ยาม: เร็วหน่อยครับ
Cap: เธอพูดถูก ผมอยู่ในชุดปกติ การแต่งงาน อาจไม่แย่เท่าไหร่ ทำให้ผมมีชีวิตชีวาอีกครั้ง บางครั้งผมก็ลืมว่าชีวิตปกติเป็นยังไง ผมเคยทหารมานานแล้ว อาจกลับไปเป็นอีกไม่ได้
อยู่ดีดีราวจับรถไฟก็ล็อคตัวกัปตันไว้รวมทั้งผู้โดยสารทั้งหมดในรถไฟ
Cap: อะไรเนี่ย
Sharon: สตีฟคะ
Cap: เสียงเปรี๊ยๆของไฟฟ้า ความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ พาใจคอไม่ดีละ เสียงอึกทึก ที่กั้นเสียงแตกหัก แสงจ้าทำให้ตาปิด
Cap: มองเห็นแล้ว พร้อมข่าวร้าย
ปรากฏว่าในรถไฟมีตัวประหลาดเล็งปืนมาที่กัปตัน
??? : วะฮะฮ่า นายพลาดแล้ว เจ้างั่ง
??? : ขยับปุ๊บเรายิงปั๊บ เข้าใจ๋
Cap: ผมพลาดเอง ดันละเลยกฎข้อสำคัญของนักกลยุทธ์มากประสบการณ์ไปซะได้
ทันใดนั้นมีเข็มฉีดยาโผล่ออกมา
Cap: ไม่ควรไปที่ไหน
แล้วเข็มก็ทิ่มเข้าท้ายทอยสตีฟ
Cap: ที่ไม่รู้ทางออก
Cap: อ๊ากกกก
แล้วสตีฟก็สลบไป
??? : ณ บัดนี้ ขอต้อนรับสู่ มิติ Z นะ ผบ. โรเจอร์
กัปตันเริ่มตาปรือ
Cap: เหนื่อยเหลือเกิน ชารอน รู้สึกเหมือนนอนบนเก้าอี้ยาวอีกครั้ง ดูโชว์สัตว์ประหลาดดึกไปหน่อย ให้ผมหลับใน
??? : อาหหห์ เขาเริ่มตื่นแล้ว ซุปเปอร์ เซรุ่ม นี่ มันทรงพลังจริงๆ
Cap: ชารอน ปิดทีวีนั่นซะ วันนี้ขอไม่ใส่สูทรอีกแล้ว จ่ายให้ผมด้วยนะ
??? : ระบบเผาผลาญยาระงับประสาทดีเยี่ยม เร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้
Cap: เสียงนั่น ผมรู้จักเสียงนั่น
??? : ฉันคิดว่าแกคงไม่ยินดีกับมันหรอกนะ
Cap: ให้ฉันพักหน่อยเถอะ ซักชั่วโมงนึง
??? : ไม่ว่าแกจะรู้สึกอะไรหรือไม่ มันไม่ใช่ผลที่เลวร้ายอะไรหรอก
Cap: ได้โปรดเถอะ ชารอน ปิดทีวี นั่นซะ
กัปตันเริ่มลืมตาขึ้นมาได้ เห็นเด็กอยู่ในหลอดแก้วขนาดใหญ่
??? : แต่ตอนนี้ จงตื่นซะ มันเจ็บมากนะ เข้าใจ๊
Cap: จังหวะเต้นของหัวใจ ไม่ค่อยดีละ ยา ยาบางอย่างที่ปีศาจมอบให้ผม นั้นใช่วันนี้ (คงตอนที่เดทกับชารอน) มั้ยเนี่ย ปีศาจนั่นไม่ใช่ในหนังแน่
มันของจริง
กัปตันลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองโดนล็อกอย่างแน่นหนา (กลัวหนีจัด) พร้อมกับเห็นเด็กชัดขึ้น
??? : แกไม่รู้หรอก ความสนุกที่ฉันรู้สึกเวลา ดูแกตามรอยที่ฉันทิ้งไว้ ฉันเนี่ยกระตือรือร้นกับการคาดการณ์การมาถึงของแก และ ซักช่วงเวลานึง แกมันมั่นใจจัด โรเจอร์ มันทำให้ทั้งหมดง่ายขึ้น
Cap: หลอดนั่น เหมือนสูบฉีด สารบางอย่างมาให้ผม เอ๊ะ ไม่ ไม่ใช่ตัวผม มันสูบเลือดจากผม
มีเด็กผู้หญิงคนนึงแอบมองกัปตันอยู่
??? : ฉันอำแกน่ะ ฉันไม่รู้สึกซักนิด เวลามองแก นอนบิดไปบิดมา และ แกบิดแน่
Cap: โอ้ พระเจ้า
??? : มิให้เสียเวลาละนะ
Cap: มันทิ่มผมแล้ว อ๊าหหหหห์ กัปตันเสียงหลง สารเคมี กับ เสียงมนุษย์
Cap: เสียงของคนบ้า ชีวะวิทยา อานิม โซล่า
Zola: ตอนนี้ ไม่มีใครหยุดฉันได้ แกรู้สึกไหม รู้สึกถึงความต้องการของ Zola
Cap: ท้องไส้ปั่นป่วน หัวใจร้อนรุ่ม สูบฉีดจนเห็นได้ชัด ประสาท ประเสิท ลุกไหม้ สารนี้ไม่ได้ทำให้ชา มันไม่ได้ทำ ขึ้นมาทีคอละ ตบหน้าผมเหมือนลูกปืน ค้นพบพละกำลัง ลุกขึ้น คุณลุกขึ้นเสมอ
กัปตันหลุดจากพันธนาการได้
Zola: เฮ้ย เป็นไปไม่ด้ายยยยยย อ้าหหห์
Cap: ลุกขึ้น ตื่นตัว ความเจ็บปวดเกิดพิกัดแล้ว ตื่นตัว
ลูกน้องโซล่า: กูจะพูดแล้ว ทำไมถึงทิ้งมันไว้กับอาวุธมันวะ
Cap: กล้ามเนื้อไม่ตอบสนอง เฉื่อยชาจากสารบางอย่าง ฟันฝ่าผ่านความขุ่นมัว ออกไป หนีออกจากที่นี่
กัปตันคว้าชุดและโล่พร้อมกับหนีออกมา
Zola: หยุดมัน โซล่าสั่งลูกน้องให้ไล่ตามกัปตัน
Cap: ตั้งใจ ซักหนึ่งช็อตก่อนพวกมันจู่โจม กัปตันขว้างโล่ออกไปแต่ไม่ได้เล็งที่ศัตรู
ลูกน้องโซล่า: ข้างล่างเว้ย เจ้างั่ง โว้ว โว้ว
Cap: มุมนี้ยาก แต่ได้แล้วมุมนึง ไว้ค่อยยินดีกับตัวเองทีหลัง ตอนนี้ละส่วนที่ยาก ขณะที่พวกมันเงิบ
กัปตันฝ่าทะลุออกมานอกตึกได้
Cap: ผมเคยฝึกมาครั้งนึง แต่โชคยังดี แอ๊คค (สภาพดูไม่ได้)
Zola: มันฆ่าเขา ฆ่าลูกฉัน สิบปีที่สร้างเขามา หมดกัน ลูกชายที่แสนสมบูรณ์แบบของฉัน มันฆ่าน้องชายเธอ Jet
Jet: พ่อจ๋า
Zola: ฉันแค่อยากได้ เซรุ่ม ซุปเปอร์ โซลเยอร์ เพื่อพวกเธอสองคน และ ลูกชายฉันตายแล้ว แล้ว
โซล่าตะโกนสั่งลูกน้อง ฟังฉันให้ดี เหล่า มิวแทนต์ แห่ง ซูรันเดีย
Zola: ฉันต้องการตัวกัปตันอเมริกา เอาตัวมาให้ฉัน เป็นหรือตายก็ได้ มันจะต้องทรมานเกินกว่าที่มันคาดคิดไว้
กัปตันขับยานหนีออกมา
Cap: ดอกไม้ไฟ เหมือนอยู่ในอุโมงค์ ใกล้มืดละ หาที่พักก่อน หนีพวกมันก่อน อยู่ดีดียานก็เร็วความเร็ว (เพราะกัปตันหรือเปล่า) ก่อนที่ฉันจะไม่
ยานพุ่งเร็วจัด กัปตัน ควบคุมไม่ได้
Cap: หยุดดดด
ยานเสียหลัก ครูดกับพื้น
กัปตัน ปลอดภัย และได้ยินเสียงบางอย่าง
Cap: เสียงเด็กร้อง ก้องในหูผม
อุแว้ อุแว้ อุแว้ เด็กที่ Zola พูดถึงยังไม่ตาย กัปตัน ไม่ได้ฆ่าเขา
Cap: ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพระเจ้า เจ้าหนูรอดมาได้
Cap: ไม่เป็นไรแล้วนะ ทุกอย่างจะเรียบร้อย เรียบร้อย
