สปอยล์ Deadpool #6
DEADPOOL #6
หลังจากเหตุหารณ์นั้นเดดพูลกับเจ้าหน้าที่เพรสตันก็ “ตาย” ทั้งคู่ พอไมเคิลพาร่างของทั้งคู่วาร์ปมาหน้าอนุเสาวรีย์ลินคอล์น แต่เหมือนจะรู้ว่ายังไงซะเดดพูลก็ไม่ตายจึงพยายามปลุกให้ตื่นขึ้นมา
Deadpool: เธอทำสำเร็จไหม ?
Michael: โอ้.. เดดพูล.. เพรสตันตายแล้ว ฉันก็เลย–
Deadpool: บ้าจริง! นี่ฉันวูบไปนานเท่าไรแล้ว ?
แล้วไมเคิลก็บอกว่าเดดพูลสลบเหมือดไปเลยแต่ตอนนี้วอชิงตันกำลังใช้มนต์ดำที่แม้แต่ไมเคิลก็ไม่รู้ว่ามาจากตำราไหน
Deadpool: นี่มันก็แย่อยู่นะ– ชีลด์น่าจะมีกองทัพไว้ต่อกรพวกนี้บ้างไรบ้าง
Michael: พวกเขามีนะ , แต่มันแย่ตรงที่วอชิงตันกำลังสร้างกองทัพผีดิบขึ้นมาน่ะสิ !
Michael: สถานการณ์นี่มันแย่ชะมัด
Deadpool: มันจะแย่ไปได้ซักกี่น้ำเชียว ?
แล้วทั้งคู่ก็วิ่งออกมาจากอนุเสาวรีย์ลินคิล์น (อ้าว..ทิ้งเพรสตันเรอะ!)
เมื่อทั้งคู่มาถึงที่เกิดเหตูก็พบว่าที่นั่นเละเป็นโจ๊กหมดแล้ว! และใกล้ๆกันนั้นก็มีเจ้าหน้าที่ชีลด์คนหนึ่งกำลังตื่นตระหนกอยู่
Agent?: โอ้พระเจ้า ! เราจะต้องตายห่าหมดนี่แน่! วอชิงตันกำลังใช้เวทย์มนต์อยู่
Agent?: นายห้ามเข้าไปในนั้นนะ เราเสียคนของเราไปหลายคนแล้ว เข้าไปก็ตายกับตายเท่านั้น เราเลยถอนออกมาตั้งหลักรอกำลังเสริมกันอยู่
พอมองไปจะเห็นว่ามีบาเรียร์เวทย์สีชมพูอยู่
Deadpool: หมอนั่นทำได้ไงเนี่ย
Michael: ฉันว่าเขาคงค้นพบอะไรบางอย่างในหนังสือนั่นที่ฉันไม่เคยรู้มาก่อน
Deadpool: เฮ้อ.. นายนี่มัน..
Taft: เฮ้ ! เดดพูล มาอาบน้ำกับป๋ามั้ย!
Michael: โอ้ไม่นะ
อยู่ๆ William Howard Taft ก็บินมาพร้อมกับอ่างอาบน้ำใบเดิม ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่ได้มาคนเดียว แต่พกลินคอล์นมาด้วย ! (จากเล่มที่ 4 ลินคอล์นหัวขาด WHT เลยเอาหัวของลินคอล์นไปต่อกับน้องเป็ด)
Deadpool: ก็เคยคิดนะว่าจะได้เล่นฉากอาบน้ำสยิว แต่นี่คงไม่ใช่มั้ง.. แหม่.. หวัดดีนะแอ็บหัวขาด
Taft: อย่ามายุ่งกับน้องเป็ดลินคอล์นนะ !
Deadpool: ทายซิ.. ใครเอ่ยโดดมาวางระเบิดในอ่างนี่ ?? ฉันเอง !!!
บรึ้มมมมม !
Taft: อร๊ากกกกกกกก..
พอเดดพูลระเบิดอ่างนั่นทิ้ง WTH เลยยิ่งโมโหใหญ่
Taft: ทำไมแกต้องต่อต้านพวกเรา ? เห็นๆอยู่ว่าใครจะชนะ ยอมแพ้ซะโดยดี , บางทีวอชิงตันอาจจะยอมให้แกเข้ามาอยู่ในกองทัพก็ได้ !
WHT กระโจนเข้าในเดดพูล แต่เดดพูลหลบได้ WHT เลยตัดสินใจใช้ท่าไม้ตาย..
Taft: ทัฟ สแมช !!
WHT ถอนรากถอนโคนต้นไม้เตรียมฟาดใส่เดดพูลเต็มที่ แต่เดดพูลก็ยังหลบได้
Deadpool: เฮ้ย ! แกมีหน่มน๊มด้วยอ้ะ !!
Deadpool: แหม.. แต่ก็ดีที่อย่างน้อยไขมันก็ยังปิดตรงนั้นไว้อยู่นะ..
Taft: วร๊ากกกกกกกกก…
อยู่ๆ WHT ก็ร้องออกมา
Adsit: ไปได้เลยเดดพูล เดี๋ยวผมจัดการทางนี้เอง รีบไปเถอะก่อนที่วอชิงตันจะยึดเมืองได้ เราพยายามจะฝ่าวงล้อมเวทย์ไปแต่ก็ผ่านไปไม่ได้เลย
เป็นเจ้าหน้าที่แอดซิทนั่นเอง เขาโผล่มาพร้อมกับหุ่นยนต์รบตัวใหญ่
Deadpool: ขอบใจมากนะแอดซิทฉันจะเข้าไป แต่ว่าถ้าฉันออกมาไม่ได้–
Adsit: รีบไปเลยผมเรียกพวกอเวนเจอรส์มาแล้ว !
Taft: แกกล้าดียังไงมาทำกริยาทรามแบบ– อร๊ากกกกกก!
WHT โกรธมากเลยจะมาเอาคืน แต่ก็โดนยิงจนเละ
Adsit: เงียบปากไปซะไอ้งั่ง !
Deadpool: ขอบใจนะแอดซิท
Adsit: ไปจัดการส่วนของเจ้าหน้าที่เพรสตันด้วยละ วงล้อมเวทย์นั่นมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แล้ววอชิงตันก็อยู่ในนั้นกับ นายพล Eisenhower และ Rutherford B. Hayes ด้วย! Adsit: ผมจะไปจัดการ Wilson กับ Garfield ก่อนแล้วจะตามไป
Deadpool: เอ่อ..คือ ฉันก็ไม่รู็จักวิลสันที่ว่าแฮะ เราเกี่ยวข้องอะไรกันรึเปล่า ? (คือเดดพูลชื่อเต็มๆว่า Wade Wilson นามสกุลไปเหมือนกับ ปธน. Woodrow Wilson)
Deadpool: แต่ฉันรู้จักการ์ฟิลด์นะ มันชอบกินลาซานญ่า ไม่ชอบวันจันทร์ ถ้าใช้คอมโบติดๆกันน่าจะจัดการได้.. เอ๊ะ! นั่นมันชื่อย่อประธานาธิบดีรึเปล่า ?(อันนี้มันแมว!!!ไม่ใช่ปธน.)
แล้วแอดซิทก็เล่าให้ฟังว่าระหว่านั้นเหล่าประธานาธิบดีก็ป่วนเมืองจนเละไปหมด
Adsit: โชคดีนะเดดพูล คุณต้องจัดการมันได้แน่
Deadpool: งั้นเหรอ ? นายคิดงั้นเหรอ ?
Adsit: ถ้ามันไม่เป็นอย่างงั้นคุณเพรสตันคงตายเปล่านะครับ
แล้วเดดพูลก็ตกปากรับคำ แล้วพูดกับตัวเองในใจว่า “เพรสตันเป็นหนึ่งในน้อยคนนักที่เชื่อมั่นในตัวเรา การตายของเธอต้องไม่สูญเปล่าแน่”
Deadpool: เฮ้ ! Magic Mike (ต้องการให้ชื่อมันคล้องกับหนังเรื่อง Magic Mike เขย่าฝันสะบัดซิกแพค)
Deadpool: นายมีดาบวิเศษซ่อนใต้กระโปรงบ้างไหม ?
Michael: อะไรนะ ? (คงจะคิดลึกไปแล้ว)
Deadpool: เอ้อ.. ช่างมันเถอะ
** อ้าวตอนวิ่งมาไม่มีเพรสตัน ตอนนี้ไมเคิลแบกเพรสตันอยู่ซะงั้น 55555
เดดพูลคิดในใจว่า “แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดฉันซํกหน่อยที่เธอตาย ก็อยากจะมาโง่เชื่อพวกโง่ๆทำไมละ..”
Deadpool: ให้ตายสินั่นมันฉันเรอะ ? มิน่าล่ะทำไมคนถึงไม่ค่อยชอบฉัน
จริงๆแล้วสิ่งที่เดดพูลเห็นเป็นภาพสะท้อนจากเวทย์มนต์ แต่ท่าทางเดดพูลจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรมาก คงคิดว่าที่เห็นนั่นเป็นกระจกสะท้อนภาพตัวเองอยู่
Deadpool: แต่อย่างน้อยที่ๆจะเข้าไปนี่ก็ไม่มีกังนัมสไตล์ล่ะฟะ !
แล้วเดดพูลก้เดินเข้าไปทันที
Deadpool: เฮ้.. มันก็ไม่ได้แย่อะไรนี่ จริงๆมันรู้สึกดีเป็นบ้า—อั๊กกกกกก
แล้วเดดพูลก็วืด !
Washington: ฮ่าๆ ไอ้ปัญญานิ่มเอ๊ย
แต่พอวืดไป เดดพูลก็ได้พบกับสาวปริศนา..
??? : สวัสดีเวด.. ดีใจจังที่มีโอกาสได้มาทักทายกันแบบนี้
??? : จับมือฉันสิ ฉันจะได้ช่วยดึงเธอ
Deadpool: ฉันตายรึยังเนี่ย ?
??? : ใช่เธอตาย.. แต่ก็แค่ชั่วครู่เท่านั้น แค่มันคือช่วงระหว่างจังหวะหัวใจน่ะ
Deadpool: คุณเป็นใครเนี่ย ?
??? : ฉันก็คือ.. คนที่รักนาย ยังไงล่ะ
ตัดมาอีกทีพวกประธานาธิบดีก็หัวเราะได้ใจไปก่อนซะแล้ว
Washington: แหม่.. ก็สู้กันมาตั้งนาน มันจบแค่เดินเข้ามาในวงนี่ก้าวเดียวเท่านั้นเรอะ
ในตอนนั้นเองที่เดดพูลรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
Washington: เป็นไปไม่ได้ !
Hayes: มันน่าจะตายแบบคนอื่นๆสิ
Eisenhower: มันเป็นไปได้ยังไง
Deadpool: ไม่เคยรู้สึกดีเท่านี้มาก่อนเลยแฮะ ต้องขอบใจนายมากนะวอชิงตัน
แต่ทว่าวอชิงตันกลับหักหลังพวกตัวเอง ดูดพลังทุกคนมาหมด
Deadpool: ขอโทษนะทุกคน.. แต่ฉันต้องการพลัง !
Hayes/ Eisenhower: ม่ายยยยยย / ไม่นะจอร์จ
Deadpool: ต้องขอบใจนายมากนะที่ช่วยเบาภาระไปสอง แต่เหลือแค่นายกับฉันใครจะชนะก็เห็นๆกันอยู่ !
เดดพูลกับวอชิงตันเลยเปิดฉากสู้กันอย่างดุเดือด พอวอชิงตันจะร่ายมนต์ใส่ เดดพูลก็คว้าดาบกลับมาได้ทันพอดี
Deadpool: ก็ไม่รู้หรอกนะว่าอะไรรอแกอยู่ในโลกหน้า ไปตามหาเอาเองแล้วกัน !
ฉัวะ! วอชิงตันแขนขาดไปเลย
Washington: หึ! เดี่ยวก็คงเอาเรื่องฉันแขนขาดไปเล่นมุกอีกสินะ
Deadpool: ไม่.. มันไม่ตลกอีกแล้ว เวดเอาจริง! แกฆ่าเพื่อนฉัน เตรียมตัวตายได้แล้ว
Washington: ม่ายยยย
และแล้วหนังสือเล่มนั้นก็ถูกทำลายไป
Washington: อั๊ก!
Washington: แกคิดว่าแกเป็นใคร วิเศษมาจากไหน ?
Deadpool: ฉันก็แค่คนคนหนึ่งที่อยู่ถูกที่ถูกเวลาเท่านั้นเอง (ไม่เหมือนแกมาถูกที่แต่ผิดเวลา)
วอชิงตันโดนตัดแขนขาด้วนหมด
Washington: เอาเลยซิ ฆ่าฉันเลย
Deadpool: นี่..สำหรับเจ้าหน้าที่เพรสตันแห่งหน่วยชีลด์ เธอสละชีพเพื่อรักษาประเทศนี้ ฉันอาจจะทำให้เธอผิดหวังไปบ้าง.. แต่ฉันจะจบเรื่องเดี๋ยวนี้ล่ะ !
Washington: เฮ้ย ! ฟันด้วยดาบสิ (เพราะว่าดึงหัวมันทรมาณกว่า)
Washington: อร๊ากกกกกกกก!
Deadpool: มันจบแล้ว !
วิญญาณชั่วของวอชิงตันสลายไป
Washington: ขอบใจมากนะพลทหาร ตัวฉันรับรู้เรื่องทุกอย่างจากในนั้น ฉันถูกขังเอาไว้ในร่าง ด้วยเพราะความเสียหายที่ฉันได้ก่อขึ้น ฉันขอยอมรับผิดทุกอย่าง ขอบใจมากที่จบความอัปยศนี้ลงเสียที ฉันเป็นหนี้นายแม้ฉันจะไม่สามารถตอบแทนได้ก็ตาม.. ประเทศนี้เองก็เป็นหนี้นายเช่นกัน..
Deadpool: ช่างแม่ง ! เอาตรงๆเลยนะ ตอนนี้มีคนติดเงินฉันอยู่สองล้านดอล !
Deadpool: แล้วนี่ตายไปเคยเห็นรูปปั้นลินคอล์นมั้ย ?
Washington: ไม่..
Deadpool: ดี..งั้นไปดูซะ!
Washington: อ๊าก !
เดดพูลแตะไปเข้าเป้าพอดี
Washington: ฉันสมควรโดนแล้ว
Dr.Strange: เยี่ยมมากคุณวิลสัน ในวงล้อมเวทย์นั่นมันเป็นทางผ่านไปสู่แดนแห่งความตายน่ะ ไหนลองบอกซิว่าเข้าไปแล้วรอดมาได้ยังไง
Deadpool: ฉันไม่ได้–
Dr.Strange: อ้อ..แน่ล่ะอย่าลืมนัดวันเวลากับหว่องด้วยล่ะเราคงต้องทดสอบยาว
Dr.Strange: เจอกันทีหลังจ้า
Deadpool: เออ เออ , สงสัยเมื่อกี๊หัวกระแทกแรงแฮะ เจ็บจัง
Gorman: เดดพูล!!
อยู่ก็ได้ยินเสียงกอร์แมนโวยวายมาแต่ไกล
Gorman: เรื่องมันวุ่นวายขึ้นมากตั้งแต่แกโผล่มา
Deadpool: ไปตายไปกอร์แมน
Gorman: เจ้าหน้าที่เพรสตันโง่เง่ามากที่หลงไปเชื่อคนอย่างแก
Adsit: ท่านครับ.. จะว่าแบบนั้นก็ไม่ถูกนะ
Deadpool: ฉันทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยเธอแล้วนะ!
Gorman: แล้วเธอจะรอดรึไง ? ถ้าแกคิดว่าฉันจะจ่ายค่าเสียหายทั้งหมดนี่ให้แกรึไง ? ฝันไปเถอะ
Deadpool: เธอถูกฆ่าบนยานแกนะเฟ้ย ! มันเป็นความผิดแกล้วนๆ
Gorman: เราจ้างแกมาให้ยุติสถานการณ์ แต่ดูซิว่าแกทำอะไรลงไป
Deadpool: แกคิดดีแล้วสินะไอ้หนวดที่จะมีเรื่องกับฉันน่ะ ? จ่ายฉันมาซะดีๆ
Gorman: ไม่จ่าย , แล้วแกจะทำไม ?
Deadpool: ไม่งั้นฉันก็จะฆ่าแก เริ่มจะไอ้หนวดเส็งเคร็งนี่ก่อนเลย
Gorman: ย๊ากกกก !
กอร์แมนโดนดึงหนวดขาดเลือดสาดเลยทีเดียว
Gorman: แกนั่นแหละที่ไม่รู้ว่ากำลังกาเรื่องใครอยู่ ชีลด์ไม่ใช่ขี้ๆนะเฟ้ย แกไม่มีทาง–
ทันใดนั้นเหล่าอเวนเจอรส์ก็มาถึงพอดี
Cap: ทำงานได้เยี่ยมมากนะเดดพูล ขอชมจากใจ ยังไงก็ตามเก็บ(คำชม)ไว้เป็นความลับนะ
Thor: ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริงเลยนะสหาย
Gorman: อะไรกัน , นี่คุณชมมันงั้นเหรอ ?
Cap: ก็ใช่น่ะสิ, ตอนนี้นายก็เป็นหนึ่งในฮีโร่ผู้ปกป้องประเทศเราแล้วนะ
Deadpool: ขอบใจนะแคป ฉันก็แค่อยากจะบอกว่ามัน–
แล้วเดดพูลก็เดินตรงมาหาแคปแต่ว่า !
Cap: ระวัง !!
Deadpool: อุ๊ก!
แคปพลักเดดพูลกระเด็น เพราะกลัวว่าจะเหยียบซากประธานาธิบดี
Cap: ผมจะไปเก็บหัวคุณมาต่อให้เองนะครับท่าประธานาธิบดี
Cap: นายรู้ไหมว่าพอเห็นประธานาธิบดีวอชิงตันแล้วมันทำให้ฉันนึกถึง..
แล้วแคปก็เดินไปตามหาหัววอชิงตัน
Thor: ด้วยชัยชนะหนนี้ เจ้าจะมีจอกสุราเป็นของตัวเองในโถงแห่งโอดิน แดนแห่งทวยเทพกำลังรอเจ้าอยู่
Deadpool: เดี๋ยวไว้ไปดื่มด้วยแล้วกัน
Thor: ข้าไม่ได้หมายความว่าข้าดื่มสุราร่วมกับเจ้า ข้าแค่ต้องการบอกให้เจ้ารู้ว่าจอกสุรามันอยู่ที่นั่นต่างหาก
Thor: รักษาด้วยด้วย นักรบ
Deadpool: เอ่อ..ก็ยินดีที่ได้ร่วมงานน่ะนะ
แล้วเหล่าอเวนเจอรส์ก็แยกย้ายกันไปหมด
Gorman: แกคิดว่าเพื่อนปาหี่ของแกจะช่วยแกได้รึไง ?
Deadpool: ก็น่าเสียดายนะกอร์แมนที่พวกเขาไม่ใช่เพื่อนฉัน เพราะถ้าใช่ เขาก็คงจะพยายามรั้งไม่ให้ฉันฆ่าแกได้ คิดให้ดีก่อนฉันจะลงมือนะ ไม่งั้นแกคงต้องอ้อนวอนขอจ่ายย้อนหลังแน่
กอร์แมนเลยฉุนใหญ่จะวิ่งมาบวกเดดพูลให้ได้ ดีที่เจ้าหน้าที่แอดซิทรั้งไว้ทัน
Michael: ฉันมีบางอย่างอยากจะบอกนายล่ะเพื่อน
Deadpool: นายรักฉันใช่มั้ยล่ะ ? อันนั้นรู้แล้ว
Michael: ไม่ใช่อย่างงั้นนะ
Deadpool: โอ.. ไม่ใช่ก็ดีแล้ว
Michael: แต่มันสำคัญมากนะ ฉันพยายามจะช่วยเพรสตัน แล้วมันก็–
Deadpool: นายจะไปทำแบบนั้นได้ไง เงียบปากซักทีเถอะฉันปวดหัวจะแย่
Michael: แต่..
Deadpool: ไม่ๆพอเลย
Deadpool: ฉันจะไปกินๆๆจนเหนื่อยแล้วก็นอน พอนอนก็ตื่นตอนหิว
Deadpool: ได้พักซักที ขอที่สงบๆ เงียบๆแล้วกัน
Michael: แต่เราต้องคุยกันจริงๆนะ
Preston: อะไรกัน.. ฉันอยู่ในนี้ได้ไงเนี่ย ?
Deadpool: เอ๊ะ.. เพรสตัน !!
เดดพูลถึงกับชะงัก ถ้าเขาได้ยินไม่ผิดนั้นมันเสียงเพรสตันแน่ๆ
Preston: เวดเหรอ ? พระเจ้า ฉันจำได้แล้ว.. ฉันตายหนิ ? ใช่ไหม ?
Deadpool: ตอนนี้ก็แย่กว่าตายนิดหน่อย.. ตอนนี้เธอกลายเป็นเดดพูลแล้ว !
Preston: โอ้.. ให้ตาย..
ปรากฏว่าจิตของเพรสตันเข้ามาอยู่ในสมองของเดดพูลซะแล้ว
Michael: ฉันต้องย้ายเธอไปซักที่.. แล้วบังเอิญว่าในหัวนายมันมีที่ว่างเยอะมาก..
Preston: ขอฆ่าไอ้หมอผีบ้านั่นก่อนเถอะ !
THE END
