หวัดดีทุกคน ผมชื่อเดดพูล และผมเป็นคนที่พึ่งเลิกกินเนื้อคน (อ่านเล่ม3)
คือผมต้องสารภาพว่าผมกลายเป็นซอมบี้ชั่วคราว และได้จับคนใกล้ตัวกินหมด
แต่ผมไม่ผิดนะ ผมนึกว่าพลังผมจะรักษาตัวเองไหว แต่สิ่งเดียวที่ผมจะพูดได้คือ
ผมขอโต๋ด!!!
จริงๆต้องเป็นเราทั้งสองคนสิ ใช่มะ Clarence? มาเราต้องแก้ที่เราทำผิดไป
ไม่ว่า”ตัว”อะไรก็มาขวางเราไม่ได้ (ขำตายล่ะ)
นายนำทางไป ได้เวลาใช้ “หัว”นายให้เป็นประโยชน์ละ (ขำ)
ไม่รู้ว่าผมจำถูก หรือว่าคิดไปเอง ก่อนที่ผมจะกัดและทำให้เขากลายเป็นซอมบี้ Clarenceได้บอกว่าซอมบี้ระบายนี้ มันเริ่มจากการทดลองของเขา
บางทีผมก็สงสัยว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ไง ที่สำคัญกว่านั้น ทำไมโลกมันถึงเละเทะได้ขนาดนี้
คือ ผมนึกว่าตัวเองจะมีความสำคัญและจะในการสิ้นโลกนี้แบบเป็นตัวเด่นๆ อย่างน้อยจะน่าจะได้บทร่วมมากกว่านี้!
แต่ทำไม ผมถึงหลับข้ามมันมาเฉย และตัวผมมาอยู่นี่ได้ไง
(เออเราคุยกับกองทัพมนุษย์ป้าบ้าพลังอยู่นี่น่า จากNight of the living deadpool#2 )
รู้ไหมว่าชั้นเกลียดอะไรที่สุดในนิวยอร์ค ไอ้พวกห่าซอมบี้เนี่ย
ไม่แน่ใจว่ามันเริ่มได้ไง หรือว่ามันกระจายได้ยังไง เพราะแกหลับไง!-คนแปล
แต่มันกระจายเร็วมาก…เหมือนเหา….หรือแฟนOne direction…
ถ้าเป็นหนังฮอลลีวู้ด เราควรจะตื่นมา แล้วตกหลุมรักกับ Sandra Bullock..ไม่ใช่เจอกับฝูงซอมบี้ที่จ้องจะกินสมอง!
“เห้ย ประหยัดกระสุนหน่อยสิ เราเหลือไม่เยอะ”
ประหยัด…กระสุน? มันเป็นคอนเซ็ปต์ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน….ไม่เข้าใจ
ทุกคนคงเคยได้ยินคำพูดเกี่ยวกับวันสิ้นโลกแล้วใช่ไหม ที่ว่า
“จุดจบของโลกจะไม่มาพร้อมเสียงดังหรอกนะ…มันจะมากับความเงียบ”
จริงๆ จะเสียงอะไรมันก็ไม่สำคัญนะ เพราะเมื่อตอนนั้นมาถึง พวกเราก็ไม่ได้มีเวลาจะมาสนใจเสียงมันแล้ว
โลกยังจะหมุนต่อไป แค่พวกเราไม่ได้เป็นเบอร์หนึ่งบนโลกอีกต่อไป…
หือ ใคร อะไร เห้ยปิดนาฬิกาปลุกนั่นหน่อย อ่อ….กินเยอะไปจนสลบอีกแล้วสิเรา…บ่อยเก็บตัง
ไปไหนกันหมดนะ
มันปรกตินะที่ความสามารถในการหม่ำของชั้นจะทำให้คนแตกตื่นได้ แต่หนีไปทั้งร้านนี่ก็เกินไปหน่อยนะ
“อร้ากกกกกกกก”
เสียงตะโกนอะไรน่ะ โชคร้ายอย่างเราคงเป็นคอนเสริตไสปซ์เกริ์ลกำลังจะจบพอดี