Amazing spider-man #700

ฉบับสุดท้ายของThe Amazing Spider-Man ตอนสุดท้ายของเรื่องชุด Dying wish และบทส่งท้ายของเรื่องราว50ปีจะเป็นเช่นไร!

ที่อพาร์ทเมนต์ของปีเตอร์ พาร์กเกอร์

MJที่นั่งดูทีวีอยู่กับพีทถามคำถามหลายอย่างและพูดเรื่องเดทในคืนนี้โดยไม่รู้เลยว่า จิตใจของเขาไม่ใช่ปีเตอร์แล้ว…

“เพราะว่าปีเตอร์ พาร์กเกอร์รู้น่ะสิ(ถึงตอบคำถามของMJเรื่องไวน์และอาหารที่เธอชอบได้) ฉันมีความทรงจำของเขาทุกอย่าง และต่อจากนี้ ฉันจะมีทุกอย่างที่จำเป็นในการแสดงเป็นเขา ไม่ว่าจะพลังอันน่าอัศจรรย์ ร่างกายแข็งแรงของคนหนุ่ม และในไม่ช้า….”

“ฉันจะได้ในสิ่งที่เขาไม่ได้สัมผัสมานาน…(เรื่องอย่างว่าแน่นอน เหอะๆ)”

“เยี่ยม นี่เป็นของแถมจากชัยชนะสำหรับนักวางแผนอย่างฉัน”

ทั้ง2กำลังดำดิ่งสู่ค่ำคืนที่ยาวนาน แต่เมื่อMJถอดเสื้อเขาออก ก็พบชุดสไปเดอร์แมน

ด็อกอ็อก : คุณหยุดทำไม เกิดอะไรขึ้นรึไง

MJ : คุณคือสไปเดอร์แมน……

ด็อกอ็อก : ใช่ เขา…ผมคือสไปเดอร์แมน แต่คุณรู้เรื่องนี้มาเป็นปีแล้วนะ มีอะไรต้องอธิบายอีกล่ะ

Mj : ปีเตอร์ เกิดอะไรขึ้นกับคุณ

ตอนนั้นด็อกอ็อกคงหมดอารมณ์และลุกขึ้นไปเช็คข่าวของร่างกายของตน(ที่มีจิตของปีเตอร์อยู่) และพบว่า มันหนีออกมาได้แล้ว
เขาจึงรีบจากคืนอันยาวนานนี่ไปอย่างน่าเสียดาย

ปีเตอร์ไปซื้อตั๋วไปกลับเบลเยี่ยม แบบไปถึงแล้วกลับเลย

(เพราะระยะเวลาการบิน15ชมนั้น นานกว่ากับเวลาที่ร่างเก่าของเขาเหลืออยู่)

ฐานทัพลับของด็อกอ็อก

ปีเตอร์(ในร่างด็อกอ็อก) : โอย….นี่อะไร นี่อะไรน่ะ

แทร็ปสเตอร์ : ใจเย็น อ็อตเตเวียส ขอเวลานิดหน่อย ตอนนี้เราอยู่ในฐานลับของคุณไง

“เออ…เยี่ยม ที่ผ่านมาไม่ใช่ฝันจริงๆ มันเป็นอะไรที่จริงสุดๆ ดร.อ็อกโตปุส สลับร่างฉันมาอยู่ในร่างกายใกล้เฉาของเขา ฉันไม่ยอมเน่าตายอยู่ในคุกนั้นหรอก”

“นั้นเป็นเหตุผลที่ฉันใช้หนึ่งในแผนการหลบหนีของเขา และเรียกไฮโดรแมน สกอร์เปี้ยน แทร็ปสเตอร์มาช่วยฉันออกมาจากคุกนั้น”

ปีเตอร์ : นี่นายจะทำอะไร

แทร็ปสเตอร์ : ถามอะไรอย่างนั้นด็อก ก็ใส่แขนกลอันเก่าของคุณให้น่ะสิ คุณจะได้เคลื่อนที่ไปไหนมาไหนได้

สกอรืเปี้ยน : เมื่อไหร่จะไปฉะกับไอ้แมงมุมนั้นซะที

ปีเตอร์ : …รอก่อน แทร็ปสเตอร์ แกตั้งต่าตรงนี้ผิด ไอ้งั่ง

ปีเตอร์ตกใจที่ตัวเองพูดเหมือน Dr Ock

แทร็ปสเตอร์ทำการตั้งค่าแขนกลตามคำแนะนำของปีเตอร์ ตอนนั้นเองร่างของเขาก็ถูกไฟฟ้าช็อต

และภาพตรงหน้าของปีเตอร์ก็ค่อยๆหายไปในเวลาตามา

เมื่อรู้สึกตัว เขากลับมาอยู่ในที่ๆอีกที่หนึ่ง

ซึ่งก็คือ….บ้านวัยเด็กของเขานั้นเอง และมันดูแปลกตากว่าที่เขาเคยเห็น มันดูสงบกว่ามาก

เขาได้เจอผู้คนมากมายที่น่าจะเสียชีวิตไปแล้ว (สังเกตดูว่า เมื่อเปลี่ยนคนคุยด้วย ปีเตอร์จะเปลี่ยนชุดไปอีกชุด) เขาพบเจอคนมากมาย แต่ที่ดูจะคุยเยอะสุดคงเป็นซิลเวอร์เซเบอร์ที่ถามเขาว่าทำไมเขาถึงไม่ฆ่าด็อกอ็อกตอนยังมีโอกาส

แต่ก็มีบุคคลอีกคนหนึ่งมาจับไหล่เขาแล้วบอกว่า อย่าฟังที่ซิลเวอร์เซเบอร์พูด ถ้าเขาทำแบบนี้นเขาจะไม่ใช่สไปเดอร์แมนอีกต่อไป

คนที่มาบอกคือ กัปตันสเตซี่ และเกวนผู้ซึ่งจากไปนานแล้ว(ในโลกของในการ์ตูนก็คงไม่นานเท่าไหร่ แต่ในโลกความจริง เกวนตายไป30ปีได้แล้วมั้ง ฮ่าๆ)

เกวนจูบที่แก้มเข้าแล้วบอกว่าพวกเขาทั้ง2ได้มาอยู่ด้วยกันอีกครั้งแล้ว แต่ตอนนั้นมาร่าก็เข้ามาทักและพาคน2คนที่ปีเตอร์ไม่เคยพบตัวเป็นๆเลยมาหาเขานั้นก็คือพ่อและแม่ของเขานั้นเอง ทั้ง2บอกความภาคภูมิใจในตัวลูกชายคนตนออกไป

และสุดท้าย…บุคคลที่สำคัญต่อชีวิตเขามากที่สุด ลุงเบน…

(คราวนี้เปลี่ยนมาอยู่ในชุดสไปเดอร์ซูท)

ลุงเบน : ปีเตอร์…ลุงไม่ชอบเท่าไหร่ที่จะพูดแบบนี้ แต่หลานต้องไปแล้ว หลานอยู่ที่นี่ไม่ได้

ปีเตอร์ : อะไรนะ…ไม่ ผมไม่เข้าใจครับลุงเบน ทุกอย่างที่ผมทำ ตั้งแต่เสียลุงไป ผมพยายามอย่างหนัก

ลุงเบน : มันยังไม่หมดนะปีเตอร์ หลานได้ทำอะไรมากมายมากกว่าที่ควรทำ เพื่อที่จะได้พักแล้ว หลายๆครั้งที่ลุงภาวนาให้หลาน…

ลุงเบน : แต่หลานจะปล่อยให้คนอย่างอ็อตโต อ็อตเตเวียส ลอยนวลในฐานะสไปเดอร์แมนหรือปีเตอร์ พาร์กเกอร์ไม่ได้ หลานสร้างชีวิตอันมหัศจรรย์นั้นขึ้นมาแล้ว จะปล่อยให้หมอนั้นทำลายชีวิตหลานอย่างนั้นเหรอ

ปีเตอร์ : ไม่ครับลุงเบน(พูดพร้อมสวมหน้ากาก)

ลุงเบน : ดีแล้วล่ะหลาน เอาล่ะ ฟังนะ เมื่อมันจบลง นั้นล่ะ หลานถึงจะได้พัก ใครสักคนคงเป็นสไปเดอร์แมนต่อ แต่ตอนนี้หลานมีสิ่งสุดท้ายต้องไปทำ หลานต้องลุกขึ้นสู้อีกครั้งหนึ่ง เอาเลยปีเตอร์ ตื่นขึ้นมา!

เมื่อปีเตอร์ตื่นขึ้นมา3หน่อก็คุยกันว่าด็อกอ็อกคงไม่เป็นไรแล้ว

ปีเตอร์ : โอเค เราไม่มีเวลามาให้เสียแล้วล่ะนะ ได้เวลาทำงานแล้ว

สกอร์เปี้ยน : ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย อ็อค เราจะเอาไงต่อล่ะ

“มาดูของเล่นหน่อยว่ามีอะไรบ้าง”(หยิบหมวกบางอย่างมาใส่ คงเป็นหมวกควบคุมอะไรสักอย่าง)

ปีเตอร์ : ง่ายมาก เหล่าสุภาพบุรุษ

“ตอนนี้ฉันมีเหล่าร้ายในการควบคุม มีคลังแสงของด็อคอ็อก สมองระดับซุปเปอร์ และร่างกายที่กำลังจะสลาย โอ้แล้วก็มีแผนที่บ้ามากๆด้วยนะ”

ปีเตอร์ : เราจะไปหาทางการซะหน่อย….

The Raft คุกซึ่งขังเหล่าวายร้ายผู้มีพลังพิเศษ

JJ : บอกฉันมาสิ กี่ตัว!

ผู้คุม : กี่ตัวอะไรเหรอครับ

JJ : ไอ้พวกตัวร้ายกี่ตัวที่หนีไปจากคุกอันรัดกุมของนายได้น่ะ!

ผู้คุม : เอ่อ…2ครับผม

JJ : อ็อตเตเวียสแล้วใครอีกคนล่ะ

ผู้คุม : มอเบียสครับ(หนีไปตอนเล่ม699.1)

JJ : แล้วสมิตล่ะ(smytheหรือspider-slayerเคยไล่ฆ่าJJJมาก่อน)

ผู้คุม : ยังอยู่ครับท่าน

JJ : ดี มันอยู่ไหนล่ะ

ผู้คุม2 : อยู่นี่ครับ

สมิต : ไม่ต้องกังวลหรอกเจมิสัน มันก็แค่การฆ่าเวลา…

JJ : หุบปากไปเลย เอาล่ะคุณแกรนด์ เราจะไปแล้ว

ไม่ทันได้ไปก็โดนนักข่าวสัมภาษณ์จนโวยวายตามธรรมเนียมซะงั้น

ถ่ายทอดสดซะด้วย…

JJ : ผมจะลากมันเข้าตารางให้ได้ จำคำพูดผมไว้เลย ลมหายใจสุดท้ายของมันจะต้องอยู่หลังลูกกรง

นักข่าว : ท่านนายกเทศมนตรีครับ แล้วมีความเป็นไปได้แค่ไหนที่ตำรวจจะต้านทานกับอาชญากรที่เหมือนดั่ง…

JJ : เหมือนอะไร คนร้องไห้ ไอ้แว่น หรือตัวตลก เป็นอย่างอื่นได้ที่ไหน เขาก็แค่คนปัญญาอ่อน ผมรู้ คุณก็รู้นี่ ทุกคนก็รู้ว่าเขาเป็นได้แค่…ไอ้ขี้แพ้ไงล่ะ

ด็อกอ็อกที่ยืนดูอยู่คงจะฉุนน่าดู แต่ก็ถูกเรียกตัวขึ้นเครื่องเสียก่อน แต่เขาทำท่าลังเล

สถานีตำรวจเขต18…

พวกปีเตอร์บุกมาที่สถานีตำรวจ(ที่บอกจะไปหาเจ้าหน้าที่ก็คือแบบนี้เอง) สกอร์เปี้ยนเลยบอกว่าเข้าบ้ารึเปล่าและเกิดสงสัย แต่ปีเตอร์บอกว่าเขาต้องการของบางอย่างที่นี่

ที่แท้เขาก็มาหาของสิ่งนี้นี่เอง อ็อตโต้บ็อทสีทองแบบเดียวกับที่ด็อกอ็อกใช้สลับร่างกับเขานั้นเอง

“อ็อตโตบ็อทสีทอง สิ่งที่หมอนั้นใช้สลับร่างมันกับฉัน ถ้าฉันเรียนรู้วิธีการใช้มัน ฉันอาจจะเจอหนทางที่จะ….”

ตอนนั้นเอง เสียงตะโกนหนึ่งก็บอกให้เขาหมอบลง

เธอคือคาลีย์ คนรักเก่าของปีเตอร์นั้นเอง

ปีเตอร์ : เดี๋ยวก่อน คาลีย์ ผมอธิบายได้ ผมคือสไปเดอร์แมน ผมถูกสลับร่างกับด็อกอ็อก

คาลีย์ : ไร้สาระ

ปีเตอร์ : เรื่องจริง สาบานก็ได้

คาลีย์ : งั้นคุณลองบอกสิ่งที่สไปเดอร์แมนเท่านั้นที่รู้มาสิ

ปีเตอร์ : โอเค มีเพียงคุณกับMJ เท่านั้น ที่รู้ว่าผมเป็นสไปเดอร์แมน

คาลีย์ : แกโกหก แกก็แค่รู้ความลับเขาเท่านั้นล่ะ ฉันไม่ปล่อยแกแน่!

คาลีย์ลั่นไกใส่ปีเตอร์ แต่เมื่อเขาใช้แขนกลปัดกระสุน มันก็กระเด็นกลับไปหาคาลีย์ทำให้เธอบาดเจ็บแต่โชคดีที่โดนแค่แขนเท่านั้น

รายงานข่าวรายงานเรื่องนี้แล้วบอกว่ามีเจ้าหน้าที่บาดเจ็บซึ่งก็คือคาลีย์นั้นเอง

ในขณะที่MJเรียกให้คนที่เกี่ยวข้องกับปีเตอร์ทุกคนมารวมตัวกันเพราะคิดว่าอยู่ในอันตราย(ที่จริงด็อกอ็อกต้องการใช้คนพวกนี้เป็นตัวประกัน แล้วก็สร้างข้ออ้างว่าปีเตอร์ พาร์กเกอร์บินไปเบลเยี่ยม)

เจมส์มิสันคนพ่อ(เป็นสามีของป้าเมย์แล้ว)บอกให้ตามตัวคาลีย์มาด้วย แต่สไปเดอร์แมนก็โผล่แล้วบอกว่าไม่มีเวลา ด็อกอ็อกต้องการเล่นงานคนที่เกี่ยวข้องกับตัวปีเตอร์

ตัดมาที่ปีเตอร์ เขากำลังหาวิธีการดัดแปลงอ็อตโต้บ็อทอยู่ ตอนนั้นด็อกอ็อก(ในคราบสไปเดอร์แมน)ก็วิดีโอคอลมาแล้วบอกว่าตอนนี้ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับปีเตอร์อยู่กับเขาแล้ว(มีตัวประกันแล้ว) และเขาก็ส่งหน่วยตำรวจไปล่าตัวพวกปีเตอร์แล้วด้วย

ปีเตอร์บอกให้ไฮโดรแมนกับสกอร์เปี้ยนไปรับหน้าก่อน แล้วบอกว่าอย่าทำรุนแรงเพราะเขาจะถามอะไรบางอย่างกับมัน(ที่จริงมันเป็นกฎของสไปเดอร์แมนที่ห้ามมีใครตายในภารกิจของเขา) แต่แทร็ปสเตอร์สังเกตได้ถึงความผิดปกติ

สกอร์เปี้ยนกับไฮโดรแมนคุยกันเรื่องความแปลกไปของด็อกอ็อกระหว่างสู้กับหน่วยตำรวจ ขณะเดียวกันแทร็ปสเตอร์ก็รู้ตัวว่าสิ่งที่เขาพึ่งช่วยสร้างคือเครื่องสลับร่าง
และโวยเพราะนึกว่าตัวเองจะโดนสลับเข้าร่างที่ตายไปแล้วปีเตอร์เลยฉีดกาวของเขาใส่ตัวเองเพื่อปิดปากแทร็ปสเตอร์

ทั้งหมดหนีไปอย่างรวดเร็ว
ส่วนแทร็ปสเตอร์ก็โดนจับไปตามระเบียบ

ตัดมาทางที่สไปเดอร์แมน

MJ : สไปเดอร์แมน ออกมาหน่อยสิ

สไปเดอร์แมน : ยุ่งอยู่น่ะ จู้จี้จริง

MJ : จริงเหรอ

สไปเดอร์แมน : มันสำคัญมากเลยล่ะ

MJ : คุณรู้จักฉันดีนะ ฉันเฝ้าอยู่ตรงนี้ได้ทั้งคืน รอคุณออกมา

สุดท้ายก็ต้องยอมเปิดประตู

สไปเดอร์แมน : เยี่ยม มีอะไรรึ

MJ : หยุดประขดเลยนะ ฉันรู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่

สไปเดอร์แมน : คุณรู้งั้นเหรอ

MJ : ฉันรู้ว่าคุณเป็นกังวล แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันอยากให้รู้ว่าฉันเชื่อในตัวคุณ แล้วก็ไม่ใช่เพราะคุณคือสไปเดอร์แมน

สไปเดอร์แมน : อีกแล้วเหรอ

MJ : อีกแล้วอะไร

สไปเดอร์แมน : ผมว่าเรากำลังคุยปลุกใจแบบซ้ำซาก

สไปเดอร์แมน : การพูดปลุกใจจากเพื่อนสนิทเต็มหัวไปหมดแล้ว ทำไมคุณยังตามรบกวนผมอยู่ได้

คำตอบคือ…

MJ : เพราะฉันรักคุณ ฉันไม่รู้ว่าเรื่องระหว่างเราเป็นแบบไหน ทำไมมันถึงยากนัก มันคือเรื่องจริงเหนือสิ่งอื่นใด มันฝังลึกลงในใจฉัน ฉันรักคุณ

MJ : ปีเตอร์ พูดอะไรบ้างสิ

แล้วก็ จ้วปปปป(โธ่ว ไม่นะ! แต่ถ้าสังเกตคุณจะรู้สึกว่าด็อกอ็อกเริ่มเป็นปีเตอร์ไปทุกทีๆแล้วแฮะ)

ใต้วงเวียนโคลัมบัส…

สกอร์เปี้ยน : นี่คือที่ไหนน่ะ

ปีเตอร์ : 58 บรอดเวย์ เงียบๆหน่อย นึกรหัสอยู่

ไฮโดรแมน : นี่เป็นฐานลับอีกที่เหรอ

ปีเตอร์ : แค่ก! พอแล้ว ไม่ต้องถาม

สกอร์เปี้ยน : 58 บรอดเวย์งั้นเหรอ…

ไฮโดรแมน : มันฟังดูคุ้นๆอยู่นะ….

สกอร์เปี้ยน : วงเวียนโคลัมบัสงั้นเหรอ? ให้ตายสิอ็อก คุณบ้าแล้วแน่ๆ นี่มันอเวนเจอร์สทาวเวอร์!!!

ไฮโดรแมน : ตลอดภารกิจ คุณบอกให้พวกเราหลบออกจากเรดาห์ของพวกนี้ ไหงให้เรามาเคาะประตูหน้าบ้านมันเลยล่ะฮะ!

ปีเตอร์ : สงบไว้น่า มันอยู่ในแผนของฉัน

สกอร์เปี้ยน : คุณคิดจะให้ผมเตะตูดฮัคล์กับธอร์รึไง

ปีเตอร์ : เงียบเถอะน่า! ฉันรู้ว่าฉันทำอะไรอยู่!

“ฉันต้องเอาอ็อตโตบ็อทสีทองไปให้พวกอเวนเจอร์สดู ขนาดไอ้คนบ้าอย่างแทร็ปสเตอร์ยังคิดเรื่องการสลับคลื่นสมองได้ อัจฉริยะอย่างพ่อหนวดกับบีสคงรู้ในไม่กี่วิ เท่านี้ก็แค่หาตัวพวกเขา…

ไฮโดรแมน : ทำไมที่นี่มันเงียบเหงาอย่างนี้นะ ไปไหนกันหมด

ปีเตอร์ : หือ…นั้น…ล่ะที่ฉันวางแผนไว้(จริงๆงงอยู่)

??? : แผนงั้นเหรอ แผนอันสุดยอดของแกน่ะนะ

สไปเดอร์แมนปรากฏกาย(เกาะอยู่บนหน้าจอที่ปรากฏภาพเหล่าอเวนเจอร์สกำลังปฏิบัติภารกิจกันอยู่ ไม่น่ะล่ะ ไม่มีใครอยู่ในตึก)

สกอร์เปี้ยน : ไอ้ตุ๊กแกเกาะกำแพง

สไปเดอร์แมน : ฉลาดนี้ อ็อตเตเวียส ส่งอ็อตโตบ็อทไปทั่ว ตอนนี้อเวนเจอร์สไม่อยู่ เหลือแค่ฉันคนเดียว ฉะนั้น จัดทุกอย่างที่แกมีมาให้ฉันเลยมามะ

ปีเตอร์ : นั้นล่ะแผนของฉัน(ตามน้ำเก่งมาก) ลุยเลย!

ไฮโดรแมน : ไอ้ “ลุยเลย” ของคุณเนี่ย…

สกอร์เปี้ยน : หมายถึงฆ่ามันได้อ้ะปะ

ปีเตอร์ : นั้นล่ะ เอาเลย

สไปเดอร์แมน : นี่บ้ารึไง

ระบบรักษาความปลอดภัยต่างจู่โจมพวกปีเตอร์อย่างจัดเต็ม

สไปเดอร์แมน : เห็นมั้ยล่ะ ฉันเตรียมจัดหนักให้แกหลายอย่าง รวมถึงระบบรักษาความปลอดภัยนี่ด้วย ได้เปลี่ยนความแรงเป็นระดับ “ถึงชีวิต”

สกอร์เปี้ยน : แล้วแกรู้มั้ยล่ะ แกติดใยตัวเองเสียแล้ว ถึงยังไง มันก็ทำอะไรฉันไม่ได้อยู่ดี

สไปเดอร์แมน : ไม่ฉลาดเลยนะ ฉันไม่ได้เป็นเป้าหมายของระบบหรอก มันจำฉันได้เพราะฉันก็เป็นอเวนเจอร์สคนหนึ่งเหมือนกัน

สไปเดอร์แมนพูดถึงเรื่องเจมมิสันว่าเขาอยู่ที่นี่(เป็นแผนล่อให้สกอร์เปี้ยนละทิ้งแผนการ) สกอร์เปี้ยนที่มีความแค้นกับเจมมิสันจึงละทิ้งภารกิจ ส่วนสไปเดอร์แมนก็บอกว่าเขาต้องไปช่วยคนที่เขารัก และปล่อยปีเตอร์ในร่างที่ไร้สไปเดอร์เซนท์อยู่กับระบบรักษาความปลอดภัยในตึกต่อไป

เมื่อไฮโดรแมนไปถึง ก็โดนพวกโฮไรซันแล็บใช้เครื่องมือที่ผลิตมาจัดการซะงั้น

แต่สกอร์เปี้ยนก็ตามมาถึง JJของเราก็โชว์ความกล้าและยืนท้าสู้กับแมงป่องยักษ์โดยให้คนอื่นหนีไป

ทว่า สไปเดอร์แมนก็มาขัดขวาง สกอร์เปี้ยนจะจับตัวป้าเมย์ภรรยาของเจมมิสันคนพ่อ แต่สไปเดอร์แมนไม่ยอมให้ป้าเมย์คนรักเก่าเขาถูกทำร้ายแน่นอน ตอนนั้นเองเขาก็มีความทรงจำเกิดขึ้นในหัวคือความทรงจำสมัยเด็กของป้าเมย์กับปีเตอร์ นั้นทำให้ด็อกอ็อกที่อยู่ในร่างสไปเดอร์แมนงุนงงกับภาพในหัว

และเมื่อสกอร์เปี้ยนจะทำร้ายป้าเมย์ ระบบทางสมองของร่างปีเตอร์ พาร์กเกอร์ก็ทำให้สไปเดอร์แมน(ด็อกอ็อก)ซัดกำปั้นใส่สกอร์เปี้ยนอย่างแรงจนจมกองเลือดในหมัดเดียว

JJ:เหมือนที่คิดมาตลอด…สไปเดอร์แมน แกมัน…ช่าง….ยอดเยี่ยมไปเลย

สไปเดอร์แมน(ด็อกอ็อก)ได้นึกในใจว่าตลอดเวลาที่สู้กันมา ปีเตอร์ไม่เคยใช้แรงเต็มที่เลย

ในที่สุดปีเตอร์ก็ตามมาถึง

ปีเตอร์ : แกทำอะไรลงไป!!!!!!!!

ปีเตอร์ : ฉันสาบาน ถ้าแกใช้มือนั้นเพื่อฆ่า ถ้าการ์เกน(สกอร์เปี้ยน)ตายล่ะก็

พวกJJอาศัยโอกาสนี้หนีไป

สไปเดอร์แมน : คิดดูสิ แกมีเวลาในชีวิตอีกกี่นาที หรือวินาทีกันล่ะ

ปีเตอร์ : มากพอที่ฉันจะมอบหายนะให้แกได้ละกัน

สไปเดอร์แมน : ฉันว่าไม่ เพราะแกมัวแต่สนใจสุขภาพเพื่อนๆของแกไงล่ะ

สไปเดอร์แมนปล่อยใยแบบที่ใช้แรงอัดสูงยิงใส่พวกMJ ปีเตอร์จึงฉุนขาดและทำอะไรบางอย่าง เขาตัดสินใจให้ร่างเขาตายไปดีกว่าที่มันถูกมาใช้ทำร้ายครอบครัวของเขา

นั้นก็คือชนกระจกแตกและพาพวกเขาทั้ง2ร่วงหล่นจากอเวนเจอร์สทาวเวอร์ลงสู่พื้นเบื้องล่าง

สไปเดอร์แมนใช้ใยสร้างเบาะกันกระแทกไว้เบื้องล่าง ทำให้ทั้งคู่ลงสู่พื้นอย่างปลอดภัย ปีเตอร์ตะลึงในความฉลาดของDr Ockที่คิดสร้างใยแบบที่เขาเองยังคิดไม่ถึง ตอนนั้นที่อ็อตโตบ็อทไต่ขึ้นไปหาเป้าหมายของมันเพื่อเตรียมการจะจบเรื่อง

ปีเตอร์ได้บอกว่า เนื่องหนนี้พอสลับร่างแล้วเขาจะเลิกเป็นสไปเดอร์แมน เพราะเขาตัดสินใจว่าจะฆ่าDr
Ock และสไปเดอร์แมนต้องไม่ฆ่าคน มันเหมือนกับว่าแม้จะตาย Dr Ockยังจะได้ชัยชนะไป…. แต่…

แต่สไปเดอร์แมนกลับมีเกราะกันการถูกสลับคลื่นสมอง! (ตอนMJ ไปเรียกก็กำลังสร้างเกราะนี้อยู่สินะเนี่ย)

หลังจากแผนล้มเหลว ปีเตอร์ในร่างอันทรุดโทรมของด็อกอ็อกก็โดนหมัดดุ้นเข้าไปเต็มๆโดยคาลีย์ก็มามุงดูเหตุการณ์ด้วยและเมื่อDr ockในร่าง spider-man กำลังจะปารถใส่เพื่อจบชีวิตปีเตอร์ในร่างที่ใกล้ตายลง

แต่ว่า ภาพในหัวของร่างสไปเดอร์แมนกลับคิดถึงลุงเบน ลุงเบนกำลังปลุกเขาไปโรงเรียน และเขากับDr Ockได้อุทานพร้อมกันว่า “ลุงเบน ลุงเป็นนาฬิกาปลุกที่น่ารำคาญที่สุดเลย“ ปีเตอร์จึงรู้ว่าการเชื่อมต่อกับสมองของเขาทั้งสองยังคงอยู่
ไม่ได้หายไปหมดซะทีเดียว

“ฉันรู้แล้วว่าจะใช้การเชื่อมสมองของฉันที่ยังคงอยู่นี้ได้ยังไง”

สไปเดอร์แมน : ถึงยังไงก็เถอะ ตอนนี้ ชีวิตนี้เป็นของฉันแล้ว

ปีเตอร์ : รู้แล้วล่ะ ฉันเห็นอยู่

“แต่ฉันจะให้นายได้ดูบางอย่างติดขอบเวทีเลยล่ะ”

ปีเตอร์ควบคุมความทรงจำผ่านการเชื่อมโยงสมองที่ยังคงอยู่ให้ด็อกอ็อกที่อยู่ในร่างของเขาได้เห็น(มีการเห็นภาพเป็นหน้าOttoเองด้วยนะ) ไม่ว่าจะตอนที่เขาได้รับความอบอุ่นจากป้าเมย์และลุงเบน ตอนโดนแมงมุมกัด ตอนปล่อยโจรหนีไป และตอนลุงเบนตาย

ด็อกอ็อก: หยุดนะ ฉันไม่ต้องการจะเห็นมัน!

ปีเตอร์ : ในเมื่อแกจะเป็นสไปเดอร์แมน คิดดูสิ อะไรคือสิ่งสำคัญกว่าพลังในร่างกายของแก

ด็อกอ็อก : ฉันจะฆ่าแก!

ปีเตอร์ : แกไม่ได้ทำหรอก

“เพราะแกจะได้รู้ว่ามันสำคัญยังไง ทุกโศกนาฏกรรม แต่ละชีวิตที่ถูกตัดลงก่อนเวลาสมควร”

ด็อกอ็อก : พอแล้ว ฉันไม่อยากดูแล้ว มันมากเกินไป ฉันทนดูไม่ได้…

ปีเตอร์ : ไม่ แกต้องดู แล้วแกจะได้รู้ว่าร่างกายนั้นผ่านอะไรที่เป็นไปไม่ได้มามากแค่ไหน

ความทรงจำของการต่อสู้มากมายหลั่งไหล่เข้าหาด็อกอ็อก

“ทุกอย่างที่แกแสดงให้ฉันเห็น มันเป็นไปไม่ได้”

“ฉันรู้ แต่นั้นจะเป็นสิ่งที่แกผ่านมา(ก็คือ ต่อจากนี้มันจะเป็นความทรงจำของด็อกอ็อก)”

“ฉันสัมผัสได้ แกจะให้ฉันทำแบบที่เห็นงั้นเหรอ”

“ใช่ อ็อตโต้”

“แม้แต่ฉันเอง คนที่ทำกับแกถึงขนาดนี้น่ะนะ”

ปีเตอร์ : ใช่ นั้นคือสิ่งที่ฉัน…พวกเราเป็น

พวกMJ ตามมามุงดูด้วย

ด็อกอ็อก : ฉันไม่ต้องการแบบนี้

ปีเตอร์ : มันสายไปแล้ว คิดให้ดีสิว่าแกต้องการอะไร…สไปดี้(เรียกว่า “สไปดี้” แล้ว)

ด็อกอ็อก : บอกมา ทำไมฉันต้อง…ฉันต้องทำยังไง

ปีเตอร์ : เพราะว่าพลังที่ยิ่งใหญ่…

ด็อกอ็อก : มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง…

ด็อกอ็อก : ฉันเข้าใจแล้ว

ปีเตอร์ : ดีแล้วล่ะ ตอนนี้นายคือสไปเดอร์แมนแล้ว

MJ :สไปดี้ ระวังนะ!

ปีเตอร์: นั้นเสียงMJ พวกเขาอยู่ที่นี่สินะ

สไปเดอร์แมน : ใช่

ปีเตอร์ : สัญญากับฉันสิ นายจะปกป้องพวกเขา

สไปเดอร์แมน : ฉันสัญญา

ปีเตอร์ : เท่านั้นล่ะ ฉันก็…

สไปเดอร์แมน : ปีเตอร์…

ปีเตอร์ : ต้องการแค่นั้น…

และแล้ว ปีเตอร์ในร่างด็อกอ็อก…ก็สิ้นลม…

“ลาก่อนปีเตอร์ พาร์กเกอร์”

“ต่อจากนี้ฉันจะใช้ชื่อของนาย”

“นายอาจจะจากไปแล้ว แต่นายจะไม่จากไปแบบผู้ร้าย”

“ฉันสาบาน ฉันจะเป็นสไปเดอร์แมน”

“ด้วยความอัจฉริยะของฉัน”

“และความทะเยอทะยานไม่สิ้นสุด”

“ฉันจะเป็นสไปเดอร์แมนให้ดีกว่าที่นายเป็นมาก่อนหน้านี้ หลังจากวันนี้ไป ฉันจะเป็น”

The Superior Spider-Man

The End…