Captain America 4
แปล Captain America MARVEL NOWS เล่ม 4 โดย เต้ เจเอสเอ
หน้าที่ 1
11 ปีต่อมา
หน้าที่2
มีสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายปลาไหลบินได้???บินออกจากรังของมัน
กัปตัน: หัวผมยังไม่ค่อยโล่งเลยในเดือนนี้ โซล่าเงียบไปมาก เอาส่วนที่เหลือจากความไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยของเขาจู่โจมเข้าในจิตใจของผม แต่เขาอยู่ที่นั่น กำลังรอคอยเวลาของเขา ตอนกลางคืนก็หลบซ่อนท่ามกลางความฝันของผม เฝ้าดู เรียนรู้ มองหาจุดอ่อน เพื่อเติมเต็มความสิ้นหวังให้ผม เขาตามล่าผมบนความสิ้นหวังของผม ความปรารถนาที่จะกลับบ้านของผม ทุกวิธีทางที่จะทำได้
ใครสองคนกำลังซุ่มอยู่หนึ่งในนั้นก็ถือโล่ของกัปตันอยู่
???: เร็วเข้า
กัปตัน: สิ่งเดียวที่ผมปกป้องคือการเก็บความกลัวไว้ที่ไหนซักแห่ง
สองคนนี้ก็คือกัปตันและเอียนที่เติบโตแล้วนั่นเอง
กัปตัน: ลงมือเลย
ที่จะมีสมาธิอยู่กับความสนใจและสิ่งที่ผมมีอยู่ตอนนี้
หน้าที่ 3
เป็นการฝึกระหว่างกัปตันกับเอียนโดยการขว้างโล่ใส่ตราข่ายเพื่อจับปลาไหลบินได้นั่นเอง
กัปตัน: ผมไม่ได้มีเจตนาลี้ยงดูเด็กคนนี้
โล่โดนตราข่ายแต่ปลาไหลบินหนีไปได้
แต่ผมก็ดีใจที่ได้ปกป้องเขาจาก โซล่า
สองพ่อลูกเถียงกัน (น่ารักไปอีกแบบ)
เอียน: พ่ออ่ะผูกตราข่ายสูงไป
กัปตัน: ลูกต้องรอสักหน่อยนะกว่าตราข่ายจะหล่นลงมา
ดีใจจังที่มีช่วงเวลานี้ ได้ดูเขาเติบใหญ่ ฝึกฝนและสอนเขา เสนอทางเลือกที่แตกต่างจากที่โซล่าวางแผนเอาไว้ให้
กัปตัน: การชี้นิ้วสั่งน่ะ มันไม่สามารถเลี้ยงดูเผ่าพันธุ์ได้หรอกนะ
เอียน; แต่ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็รู้แล้วว่าใครผิด
กัปตัน: เด็กคนนี้น่ะเลือดร้อน ช่างเหน็บแหนมและหุนหันพลันแล่น แต่เขาก็เป็นคน ซื่อสัตย์ ซื่อตรง และ และไม่ยอมใครง่ายๆ ดังนั้นการมีสิ่งนี้ค่อยน่าดีใจหน่อย
กัปตัน: โล่นี่ร่อนได้เร็วกว่าที่ลูกคิดไว้ ลูกยังไม่ต้องบังคับมันก็ได้
ถ้าผมไม่เร่งเวลาการฝึก ผมคงไม่รู้ถึงความตั้งใจของเอียนแน่
หน้าที่ 4
สองพ่อลูกเตรียมกระโดด กัปตันตั้งท่าเตรียมขว้างโล่
กัปตัน: ผมยังไม่เคยเจอลูกจริงของผมเลย
เอียน: โชว์ให้ลูกชายคนนี้ดูสิ ว่าต้องทำยังไง, ป๋า
หน้าที่ 5
กัปตันขว้างโล่
กัปตัน: พ่อเล็งได้สวยนะ
โล่ไปโดนปลาไหล
เอียน: สวดยอด
กัปตัน: สวดยอดเหรอ?
สองพ่อลูกถึงพื้นพร้อมกัน
เอียน: ผมไม่เข้าใจ ทำไมเราถึงไม่ใช่ปืนพกล่ะฮะ
กัปตัน: ความแม่นยำส่วนใหญ่นั้นอยู่เหนือพละกำลังที่ไร้เหตุผล ปืนพกไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของลูกในทางเดียวกัน มันสำคัญมากที่ลูกจะเรียนรู้การใช้มัน ลูกจะต้องใช้มันเมื่อพ่อไปแล้ว
เอียน: คนที่อยู่บนโลกชอบเล่นขว้างจักรกันหรือมันแค่…..
สองพ่อลูกเจอฐานย่อย
เอียน: โว้ว
กัปตัน: หน้าด่านของพวกนั้น
เอียน: ผมไม่เคยเห็นว่ามันอยู่ใกล้บ้านขนาดนี้มาก่อน
กัปตัน: กองทัพของโซล่า กระจัดกระจายอยู่ทุกที่แหละลูก
หน้าที่ 6
กัปตัน: ออกไปจากที่นี่กันเถอะ กองกำลังพวกนั้นอยู่ใกล้…..
ไม่ทันขาดคำ เอียนเห็นลูกน้องโซล่าถือปืนเดินมา เอียนชักปืนจากเอวกัปตัน
เอียน: พ่อ ระวัง
เอียน ยิงแสกหน้า
เอียน: มะ มันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้
เอียนยังตะลึงไม่หายจนกัปตันต้องเข้ามาปลอบ
กัปตัน: เรียบร้อยแล้วลูก ลูกยิงได้สวยมาก ลูกทำถูกแล้ว
เอียน: ถะ ถ้า โซล่า เจอถ้ำของ PHROX…..
หน้าที่ 7
กัปตัน: โซล่า มัวแต่เอาเวลาไปทดลองนู่นนี่นั่น เร็วเข้า เราต้องเจ้าตัวนี่ (ปลาไหลบินได้) ไปที่เผ่า อาหารสำรองเริ่มหร่อยหรอลงแล้ว
เอียน: พวกบ้านั่นมันมาทำได้ไกลขนาดนี้เลยเหรอวะ?
กัปตันอึ้งที่ลูกพูดแบบนั้น
กัปตัน: ระวังภาษาหน่อยลูก
เอียน: จำมาจากพ่อทั้งนั้นนน (อิอิ มีย้อน) เยี่ยมไม่ว่าเขาต้องการอะไร เขาเข้าใกล้เราแล้วนะฮะ
กัปตัน: ข้อมูลบนมอเตอร์ไซค์คันนี้ แผนที่นี้เอาไปใช้ประโยชน์ได้
กัปตันตะลึงเมื่อพบสิ่งที่ต้องเขาตามหา
กัปตัน: โอ้ พระเจ้า! นี่คือกุญแจของเรื่องทั้งหมด นี่คือสิ่งที่เราตามหา!
เอียน: อะไรฮะ?
กัปตัน: นี่คือแผนที่สู่ โซแรนเดีย แผนที่สู่อุโมงค์ที่สามารถพาเรากลับบ้านได้
เอียน: บ้านเหรอ? พ่อหมายถึงบ้านของพ่อ ไม่ใช่บ้านของผม ผมไม่เคยรู้เลยว่าบ้านของผมอยู่ที่ไหน
กัปตัน: เอียน, พ่อเจอลูกใน
เอียน: ในสถานการณ์ที่อันตรายมาก, และพ่อก็พาผมออกมา
หน้าที่ 8
ทั้งสองมีปากเสียงกัน
เอียน: ผมฟังมาเป็นล้านครั้งแล้ว ผมโตพอแล้วนะพ่อ ผมมีสิทธิ์ที่จะรู้ว่าผมมาจากไหน พ่อจริงๆผมเป็นใครฮะ? เกิดอะไรขึ้นกับแม่ผมฮะ?
ทันใดนั้นมีเสียงของ โซล่า ในตัวกัปตันดังแทรกขึ้นมา
โซล่า: อาห์, แม่
กัปตันเริ่มมีอาการแปลกๆ
บอกเด็กไปสิ สตีฟ แกได้เห็นแม่ของ เอียน แล้วนี่ ผู้หญิงแสนสวยของฉัน หล่อยมีลูกให้ฉันไม่ได้ แถมยังพยายามทิ้งฉันไปตอนเธอเจอห้องแล็บของฉัน ฉันปล่อยเธอทิ้งไว้ในเมืองที่มีแต่รถ เพื่อให้เธอเชื่อว่ามีโอกาสที่จะหนีได้ ก่อนฉันจะยิงยางรถ แกจำตอนนี้ได้ ความตื่นเต้นที่ฉันรู้สึกเหมือนฉันดูเธอโดนรถชน แกจำสีหน้าที่แสนน่ากลัวบนหน้าเธอได้ เหมือนตอนที่เราดึงเธอออกมาจากซากปรักหักพัง ฉันมีวิธีของฉันในตอนจบ, ว่าไหม? บอกเขาไปสิ บอกเขาไปว่า ไม่มีทางหนีจากเจตนารมณ์ของโซล่าไปได้
กัปตันเริ่มอาการไม่ดีแล้ว
บอกความจริงเขาไปสิว่าพ่อของเขาทำอะไรกับแม่ของเขา
เอียนเข้ามาดูอาการกัปตัน
เอียน: พ่อฮะ
หน้าที่ 9
ทางตอนล่างฝั่งตะวันตกของแมนฮัตตัน ปี 1933
สตีฟกำลังดูแลที่ป่วยของเขาอยู่
สตีฟ: แม่ครับ กินยาครับ
ซาร่า: จ่ะ ลูก ถึงเวลากินยาของแม่แล้วใช่ไหม? ไปกับคุณตาของลูก แค่ก ขอยามาอีก, ลูก เร็วเลย
สตีฟ: คุณหมอ วิลเลี่ยม ให้เราหมดหน้าตักแล้วครับแม่ ส่วนคุณตาเอียน ท่านเสียไปเมื่อฤดูหนาวที่แล้วล่ะฮะ
มีคนมาเคาะประตู
???: เปิดประตูเดี๋ยวนี้ โรเจอร์ ฉันรู้นะว่านายอยู่ในนั้น
สตีฟ เปิดประตูเจอชายคนหนึ่ง
???: หวัดดี โรเจอร์ ฉันหล่ะดีใจหล๊ายหลาย ที่นายกล้าพอที่จะเปิดประตูนะ เจ้าหนู ไม่ใช่ ลูกค้าเช่าห้องของฉันทุกคนทีมีมารยาทแบบนาย ไม่ต้องมาผัดวันประกันพรุ่ง นายค้างค่าเช่ามาสงเดือนแล้วนะ อืม อาจจะนะ เออ, นายอาจจะจ่ายฉันตอนนี้เลยได้ใช่ไหม?
ชายคนนี้คือเจ้าของห้องเช่านั่นเอง
สตีฟ: แม่ของผมป่วยอยู่ครับ เขาออกไปทำงานไม่ได้ และต้องดูแลเขาด้วย เพราะงั้นผมไม่มี
เจ้าของห้องเช่า: ฉันไม่สนทั้งนั้น จ่ายมาพรุ่งนี้ ไม่งั้น นายกับแม่ไสหัวออกไป เสียใจด้วยนะ
แล้วเจ้าของห้องเช่าก็เดินออกไป
ซาร่า: สตีเว่น, ใครมาน่ะ?
สตีฟ: ไม่มีนี่ครับแม่
หน้าที่ 10
สตีฟ: ผมออกไปข้างนอกแป๊บนึงนะแม่
สตีฟเดินออกมาข้างนอกท่ามกลางหิมะโปรยปราย (ข้างๆสตีฟมีชายแขวนป้ายของานทำด้วย)
(ยุคที่สตีฟยังเป็นเด็ก เป็นช่วง เศรษฐกิจตกต่ำพอดีครับ แบบในเรื่อง KING KONG ของ PETER JACKSON ที่ฉากต้นเรื่องจะมีผู้ชายใส่สูทรสวยแต่หยิบแอ็ปเปิ้ลจาถังขยะมากินหรือตอนที่ แอน แดร์โรว์ ขโมยแอ็ปเปิ้ล ก็มาจากยุคเดียวกันครับ)
หน้าที่ 11
สตีฟมาหาสาวน้อยที่ทำเขาชอกช้ำเมื่อเล่มที่แล้ว
สตีฟ: เดอร์เดร รึ?
เดอร์เดร: ไง สตีฟ
สตีฟ: ชะ ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ แม่ฉันป่วย ถ้าฉันหายามามาให้แม่ไม่ได้ ฉันก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
เดอร์เดร: โอ้พระเจ้าช่วย, สตีฟ ฉันเสียใจจริงๆ
สตีฟ: เธอคิดว่า เธอจะช่วยฉันได้ไหม?
เดอร์เดรพาสตีฟมาหา ฮัทช์ แฟนของเธอ (คนที่เล่มก่อนๆชอบแกล้ง สตีฟ)
ฮัทช์: สตีฟ โรเจอร์ งั้นรึ? ไอ้แหยแบบนี้มีน้อยแฮะ เหมือนตอนที่แนะนำตัวฮัทช์คนนี้ให้แม่มัน , แต่มาตอนนี้หล่อนป่วยซะนี่ มันมาให้ฉันช่วยใช่ไหม?
เดอร์เดร: ไม่เอาหน่า ที่รัก แม่เขาต่างหาก แถวๆถนนตรงนั้น ยังพอมีทางอยู่ ช่วยเขาหน่อยไม่ได้เหรอ? ฉันขอร้องละ
ฮัทช์มองหน้า สตีฟ พักนึง
ฮัทช์: แน่นอน ฉันช่วยได้
หน้าที่ 12
ฮัทช์: ช่วยไอ้แห้งนี่เพื่อตัวมันเอง
ชายคนหนึ่งถือหนังสือพิมพ์
ฮิตเลอร์ได้เป็นนายกรัฐมนตรีของเยอรมันนี
สตีฟเข้ามาในร้านค้าแห่งหนึ่ง
เจ้าของร้าน: ให้ช่วยอะไร ไหมเจ้าหนู?
สตีฟ: มะ ไม่ต้องครับ ผม
ทันใดนั้นมีคนขว้างอิฐใส่ร้าน
เจ้าของร้าน: ไอ้ลูกไม่มีพ่อแม่ แกหายหัวไปไหนวะ?
ชาย 1: คุณต้องหาอะไรมารักษา ลมพิษ ของคุณนะ ผมมียาอยู่กระป๋องนึงนะครับ เอ่อ คุณ
ชาย2: ไม่ต้องมาเนียน มายืนนี่และดูอะไรดีๆใกล้ๆนี่มา
สตีฟอาศัยช่วงชุลมุนขโมยยาและมาที่เก๊ะเงิน
หน้าที่ 13
สตีฟขโมยเงิน แล้วเดินหนีออกมา
เจ้าของร้าน: ไอ้พวกเด็กเหลือขอ เอ้ย โทษทีนะ กลับมาก่อน ให้ฉันช่วยอะไรนาย
สตีฟ: ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณ
ผมว่าผมเปลี่ยนใจแล้วครับ
สตีฟมาที่ฮัทช์และเพื่อนของเขา
ฮัทช์: สวดยอด ได้ชักมีดชักปืนตอนปล้นครั้งใหญ่ออกมาบ้างไหม?
เพื่อนฮัทช์: ส่งเงินมานี่
ฮัทช์: ดีมาก แต่ฉันรู้ว่าอะไรอยู่ในเก๊ะนั่น เก็บเงินเอาไว้หน่อยไหม ไอ้แห้ง? เอาหน่า เอาไปเถอะ ให้แกดูสิ่งที่ได้รับ อำนาจสร้างนักเลงที่ซื่อสัตย์ได้ จงภูมิใจซะ โรเจอร์
หน้าที่ 14
ฮัทช์: แกทำได้ดีมาก
สตีฟซื้อของมาเยอะแยะ
ซาร่า: สตีฟ นั่นลูกรึ?
สตีฟผสมยาให้แม่กิน
ซาร่า: ค่าเช่า เราต้องหาเงินมาจ่ายเขา เดี่ยวซัลวาดอร์กลับมา แค่ก เฮ่อะ
สตีฟ: ผมจ่ายเรียบร้อยแล้วครับ, แม่ ผมได้งานใหม่ทำน่ะครับ มันจะต้องดีขึ้น ผมจะไปทำงานต่อ ผมจะหาทุกอย่างที่เราต้องการได้ จนกว่าแม่จะอาการดีขึ้น ตกลงนะครับ? ผมสัญญา ผมจะทำ ไม่ว่าอะไรก็ตาม มันจะได้….
ซาร่า: ไม่ว่ามันจะได้อะไรก็ตาม, สตีฟ แม่ไม่รู้นะว่าลูกไปเอาเงินพวนี้มาจากไหน แต่ ลูกฟังแม่นะ พ่อของลูกปล่อยให้สภาพแวดล้อมของเขาเปลี่ยนตัวเขาจากคนดีเป็นอีกคนหนึ่ง ลูกสัญญากับแม่นะ ลูกจะไม่เป็นแบบเดียวกับที่พ่อเคยเป็น สตีฟ ลูกต้องสัญญากับแม่นะ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ลูกต้องเป็นคนดีและซื่อสัตย์ ไม่ว่าสภาพแวดล้อมจะเป็นยังไง มันจะทำลายตัวลูก ตอนที่เห็นช่วงเวลาแสนยากนี้ลำบากเปลี่ยนแปลงตัวลูก ลูกเป็นคนดีนะ สตีฟ
หน้าที่ 15
ซาร่า: สัญญากับแม่ ลูกจะเป็นลูกคนเดิมตลอดไป
สตีฟกลับมาที่ร้านเดิม
เจ้าของร้าน: ให้ช่วยอะไร ไหมเจ้าหนู?
สตีฟ: ผะ ผมคือคนที่ขโมยเงินของคุณ แม่ของผมป่วยหนักมากและ มันไม่ถูกต้องเลยครับ ผมรู้ผมเสียใจ ผมรู้ว่ามันผิด ถ้าคุณจะให้ผมทำงานใช้หนี้และค่าเสียหาย ผมเป็นคนทำงานหนักนะครับ ผมจะทำตามที่คุณบอกจนกว่าจะหักลบกลบหนี้ได้นะครับ
เจ้าของร้านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
เจ้าของร้าน: ไม้กวาดและไม้ถูพื้น อยู่ด้านหลังโน่น ให้ไวเลย ก่อนฉันจะเปลี่ยนใจ
หน้าที่ 16
ตัดกลับมาช่วงปัจจุบัน
โซล่า: ลูกไม่ได้เป็นอะไรกับเขา แต่เขาแค่ไถ่โทษแค่นั้น เป็นเครื่องมือที่พาไปหาพ่อ คนที่จับลูกมาคือหัวขโมย หัวขโมยธรรมดานี่เอง เขาไม่ใช่พ่อของลูก พ่อต่างหากหล่ะ
กัปตัน: ไม่นะ
โซล่า: รีบหนีไปซะ แล้วฆ่าไอ้คนปลิ้นปล้อนนี่ถ้าลูกต้องทำ
กัปตัน: หุบปากซะ
เอียน: นั่นอะไรฮะ? หน้าคนนั้น ใช่เขาใช่ไหมฮะ คุณคือโซล่าใช่ไหมฮะ?
กัปตัน: ไม่หรอก มันก็แค่ไวรัสที่ฝังความรู้สึกนึกคิดของโซล่าน่ะ มัน
เอียน: เรื่องจริงเหรอฮะ? ใช่ไหมฮะ? โซล่าเป็นพ่อของผมใช่ไหมฮะ?
กัปตันหรี่ตามองเอียน
เอียน: มันเป็นเรื่องจริง และ พ่อไม่เคยบอกผมเลย
เอียนน้ำตาไหล
หน้าที่ 17
กัปตันลุกขึ้นแล้วเอาผ้าพันปิดหน้าโซล่าเอาไว้
กัปตัน: พ่อ พ่อทิ้งให้ลูกอยู่ในกำมือเขาไม่ได้ เด็กน้อย พ่อทิ้งลูกไม่ได้ ก่อนเราหนีมาเขาทำให้พ่อติดเชื้อไวรัสตัวนี้ เขาพยายามจับตัวพ่อมาหลายปีแล้ว เอียน ความคิดของเขาซึมซับเข้ามาในความคิดของพ่อแล้ว ความทรงจำของเขากำลังผสมเข้ากับของพ่อแล้วด้วย
พ่อรับมือกับมัน ไม่ไหวอีกแล้ว
ฉากหลังที่กัปตันวาดเป็นอเวนเจอร์สวยมาก
เอียน: เมื่อไหร่กันฮะ? เมื่อไหร่ที่พ่อจะบอกผม?
กัปตัน: เมื่อพ่อ ไม่มีหวังที่จะเอาเขาไปจากตัวพ่อ แต่ตอนนี้เรารู้วิธีที่จะกลับไปโลกแล้ว เราต้องออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลย
เอียน: แล้วพวก PHROX หล่ะฮะ? ถ้าพวก โซล่าเจอพวกเขา
กัปตัน: พ่อจะลับมาพร้อมเพื่อนๆของพ่อ อเวนเจอร์ ไม่ว่าใครก็ตามที่ถูกทิ้งไว้ เราจะกลับมาช่วย แต่ตอนนี้เราต้องไปแล้ว ถ้าพ่อกลับไปและได้รับการรักษาไม่ทันแล้ว
หน้าที่ 18
กัปตัน: โซล่ามันจะฆ่าพ่อ
เจ็ท ลูกสาวของโซล่าที่โตเป็นสาวแล้ว พา ZOFJOR (หัวหน้าเผ่า PHROX ที่กัปตันโค่นอำนาจให้แก่ประชาชน) มาด้วย
ลูกน้องโซล่า: ไอ้หน้าชมพูนี่ เอาอาหารมาเปล่าวะ?
เราจะฆ่ามัน
มิวเทตคือเบอร์หนึ่งฝั่งนี้เว้ย
ทหารยาม: ทั้งหมดทำความคำรพ นายแม่ เจ็ท แบล็ค เจ้าหญิง โซล่า
เจ็ท: หนูเจอมันที่บ่อน้ำพุแดง พ่อ ตัวคนเดียว
โซล่า: แปลกแฮะ หัวหน้าเผ่าของ PHROX ไม่เคยทิ้งเผ่าตัวเองนี่ เราคงต้องฆ่าพวกมันซะ
เจ็ท: ไม่ กระแสจิต ทำให้เห็นความนึกคิดของเขา มันถูกเนรเทศเมื่อปีที่แล้ว
หน้าที่ 19
เจ็ท: ถูกเนรเทศโดย โดย กัปตัน อเมริกา
โซล่า: มันเป็นไปไม่ได้ มันไม่น่าจะรอดนี่
ZOFJOR หลุดจากพันธนาการ
ZOFJOR: ไอ้โซล่า
โดน เจ็ท อัดเข้าให้
เจ็ท: มันคือเรื่องจริงค่ะ พ่อ ไอ้พวกป่าเถื่อนพวกนี้ มันซ่อนเขาไว้
หน้าที่ 20
เจ็ท: ชายที่ฆ่าน้องชายของหนู ยังมีชีวิตอยู่
เจ็ทจัดการ ZOFJOR
โซล่า: พวกนั้นจะบอกลูกว่า การล้างแค้นน่ะมันไม่ดี ลูกรัก นั่นมันจะกัดกร่อนคนที่ใฝ่หามันมากกว่าเหยื่อถูกล่าซะอีก แต่นั้นไม่จริงเลย การล้างแค้นน่ะเป็นสิ่งที่หอมหวาน เป็นเหมือนกับตัวกระตุ้นที่ดีที่ทำให้ลูกมุ่งไปข้างหน้าเหมือนกันนั่นแหล่ะ จำไว้นะลูกคนพวกนั้นจะทำตามบัญชาของลูกทุกระเบียดนิ้วเลย
โซล่าให้ลูกน้องเปิดประตูบานใหญ่
โซล่า: จำหน้าพวกมันไว้ จำครอบครัวพวกมันไว้
หน้าที่ 21
มีสัตว์ประหลาดที่รูปร่างเหมือนกัปตันเดินออกมาจากประตู
โซล่า: จำไว้ว่าอะไรที่พวกมันรัก
เจ็ท: แล้วฆ่ามัน ต่อหน้าต่อตา พวกมันเลย
To Be Continued
ส่วนตัวผมชอบเล่มนี้มากกว่าเล่มที่แล้ว เพราะเล่มนี้มีโทนเลี้ยงการเลี้ยงดู การสั่งสอน แม่ที่เลี้ยงสตีฟตอนเด็ก กัปตันที่เลี้ยงดูเอียน และ โซล่าที่เลี้ยงดู เจ็ท ซึ่งแต่ละคนมีสภาพแวดล้อม การสั่งสอนโดยบุพการีที่แตกต่างกัน ซึ่งทำให้ความคิดของแต่ละตัวละครนั้น แตกต่างกันไป ส่วนเรื่องที่ว่ากัปตันจะตายจริงไหม อันนี้คงไม่มีใครตอบได้ ถ้าตายจริง คงซ้ำกับ สไปดี้แน่ๆ ถ้าเป็นแบบนั้น มาร์เวลคงหมดมุกจริงแล้วหล่ะครับ (สุดท้าย ขอแซวข้ามค่าย ถ้าเอียนได้กับโลกพร้อมกัปตันไม่แน่เราอาจได้พ่อลูก ฮีโร่คนใหม่ มาแทน Batman & Robin ก็เป็นได้ ^^)
ขอบคุณครับ
เต้ เจเอสเอ</
