Night of the Living Deadpool #3
บางทีผมก็สงสัยว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ไง ที่สำคัญกว่านั้น ทำไมโลกมันถึงเละเทะได้ขนาดนี้
คือ ผมนึกว่าตัวเองจะมีความสำคัญและจะในการสิ้นโลกนี้แบบเป็นตัวเด่นๆ อย่างน้อยจะน่าจะได้บทร่วมมากกว่านี้!
แต่ทำไม ผมถึงหลับข้ามมันมาเฉย และตัวผมมาอยู่นี่ได้ไง
(เออเราคุยกับกองทัพมนุษย์ป้าบ้าพลังอยู่นี่น่า จากNight of the living deadpool#2 )
“สรุปว่าป้าคิดว่าสังคมศิวิลัยมันชั่วร้าย”
“ใช่”
“และการสร้างสังคมขึ้นมาใหม่มันชั่วร้าย”
“ใช่”
“ป้าๆเลยอยากจะทำลายสังคมก่อนที่พวกนี้จะทำให้มันล่มจมก่อนที่จะสร้างโคโยตี้ คาสิโน อาบอบนวดขึ้นมาอีก ไอ้พวกที่สนุกๆทั้งหมดใช่มะ”
“ใช่”
“แล้วป้าก็จะปล้นเสบียงทั้งหมดของเขาด้วย”
“ใช่นั่นคือทางรอดของเรา”
“งั้นเราไปแนะนำตัวกันเลย”
“เฮ้ พรรคพวก“
“ช้าไว้ก่อนพ่อเสื้อแดง เราไม่อยากจะยิงคุณถ้าไม่จำเป็น บอกมาว่านายมีธุระอะไร”
“ผมแค่เป็นฮีโร่คนสุดท้าย และธุระของผมก็แค่ต้องการที่พักอาศัย และผมมีของมาฝาก!”
กว่าจะอธิบายให้ชาวเมืองเข้าใจว่าทำไมผมถึงมากับหัวคน และให้เขาเข้าใจว่าพวกป้าบ้าพลังนี่ต้องการจะฆ่าพวกเขาก็เสียเวลาไปนานพอควร
แต่ในที่สุดพวกชาวเมือง Harper’s ferry ก็ต้อนรับผม!
ชาวเมืองกรูเข้ามาถามdeadpoolถึงโลกภาพนอกว่าเป็นอย่างไรตอนนี้ ยังมีรัฐบาลอีกไหม และจะมีใครมาช่วยพวกเขาไหม
แต่สำหรับส่วนใหญ่ ผมเป็นสิ่งแปลกใหม่ โอกาสที่เขาจะติดต่อกับโลกภายนอก แต่สำหรับบางคนนั้น พวกเธอก็สนใจผมในอีกด้านนึง
แต่ที่นี่เป็นที่ที่ดี สงบสุข แม้เขาไม่ค่อยจะรู้ตัวว่ามันอันตรายขนาดไหนจากโลกภายนอก แต่เขาก็มีผมมาช่วยเพิ่มแรงให้ จะได้ปลอดภัยขึ้น
“แผลนั้นหายเองไปแล้ว แต่ทำไมมันยังเจ็บอยู่อีกนะ แผลซอมบี้กัด กับการขยับแขนขึ้นลงบ่อยๆ ปรกติไม่น่าจะเจ็บ…”
นั่นเสียงอะไร!
มันแค่เด็กๆ
“รู้ไหมหนูๆไม่ควรจะมาเล่นในสุสานนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ซอมบี้มันมากะศพใหม่ๆเท่านั้นละ”
“ไม่แน่นะ ไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้วตอนนี้”
“ทำไมนายแต่งตัวงี้ เป็นฮีโร่จริงเปล่า หรือแค่โรคจิต”
“และบางอย่างก็ไม่เคยเปลี่ยน!“
“คุณไม่พิเศษไรหรอก ในเมืองก็มีคนใส่ชุดสีสดๆแบบนี้อีกคน”
“จริงอ่ะ พาพี่ไปหาเขาสิน้อง!“
เด็กๆพาผมมาที่บ้านของนาย Clarence Syke ที่โกดังนี้เหม็นปุ๋ย ไม่ใช่กลิ่นปรกติของฐานลับฮีโร่ที่เต็มไปด้วยอีโก้ หรือกลิ่นตัว
หรือมันจะเป็นบ้านMan-thing ถึงมีปุ๋ย!
แต่พอน้องเขาเปิดชุดออกมาให้ผมดู ผมก็ต้องไล่พวกเด็กๆกลับบ้านทันที
มันไม่ใช่ชุดฮีโร่!
ผมไปคุยกะนาย Clarence ผู้ที่ทำให้ผมเชื่อว่าเขาแค่ต้องการใช้เวลาที่เหลืออยู่ในเมืองอันเงียบสงบนี้ และเขาได้ทิ้งความเป็น AIM(กลุมนักวิทย์ที่ชั่วร้ายต้องการครองโลก)
ไว้ตั้งแต่ชาวเมืองนี้รับเขาเข้ามาแล้ว
และผมเชื่อเขา แต่ก็เตือนไปว่าผมจะค่อยจับดาดูเขา
แต่ก่อนผมจะออกไปเขาก็บอกว่า
“หลังจากสิ่งที่พวกเราทำไป ผมไม่กล้าแม้แต่จะรำลึกถึงวันเก่าๆ”
“นายหมายความว่า”
“ก็พวกเรานี่ไงทำให้เกิดซอมบี้ระบาดนี่ขึ้นมา”
เขาเล่าให้ฟังว่าเขานั้นอยู่ในสาขาของ AIM ที่ไม่ได้สร้างอาวุธ แต่เป็นสาขาสร้างยาต่างๆ (AIR advance idea in Regeneration)
และเขาทดลองยาที่จะทำให้ร่างคนรักษาตัวเองได้อยู่
จน…
ร่างที่ทดลองอยู่ฟื้นขึ้นมา และกลายเป็นซอมบี้ แม้เขาจะหนีออกมาได้ แต่มันก็เกินการควบคุมไปแล้ว..
“เมื่อผมตื่นมาและเห็นคุณ กำลังจะฆ่าผมนั้น ผมนึกว่าในที่สุดกรรมมันตามทันจริง ยิ่งเป็นคุณด้วย”
“เพราะหนึ่งในตัวอย่างเลือดที่เราเอามาทำซีรุ่มทดลองเนี่ย…มันมากจากนาย… deadpool“
คืนนั้นเอง deadpool ละเมอ
“ผมไม่ได้ทำ มันไม่ใช่ความผิดผม”
“มันเกิดอะไรขึ้น
ผมหลับรึตื่น
ทำไม…นี่มันไม่ปรกตินะ
ไม่ไม่ไม่ ผมเป็นซอมบี้ไม่ได้ ผมมีhealing factor ผมควรจะรักษาตัวเองได้”
“หนีไป ผมขอโทษ หนีไปไกลๆ ไม่มีปืนกันหรือไง ยิงหัวผมสิ”
“ตลอดเวลามา ผมนึกว่าผมจะแค่ได้ร่วมอยู่ในเหตุสิ้นโลก หรือแค่ได้เห็นมัน….แต่นี่ ผมเองเป็นคนที่ทำให้มันเกิดขึ้น”
“มันเกิดอะไรขึ้น ไม่ มันไม่ใช่แค่ฝัน”
และผมก็รู้สึก พลังรักษาตัวเองของผมได้ไล่เชื้อโรคออกไปหมดแล้ว
แต่แผลลึกๆในใจผม ก็ย้ำอีกว่า คนอย่างผมไม่ควรจะอยู่ในที่สงบสุข ที่ดีๆแบบนี้
“ผมทำอะไรลงไป….แล้วต่อไปนี้เราจะเป็นอย่างไร”
บางที วันสิ้นโลก ก็ไม่ต่างอะไรจากการโดนเตะไข่แรงๆ
จบเล่ม3
